คนโลวเทคโนโลยี แต่ไอเดียดีจะเป็นผู้กำกับหนังได้ไหมครับ

มีรุ่นพี่ผมคนหนึ่งเรียนปี 4 แกไอเดียดีมากนะครับ เขียนบทก็เก่ง ผมเห็นแกทำหนังทีซีสส่งอาจารย์ก็โอเคเลย

ผมว่าแกน่าจะเป็นผู้กำกับหนังใหญ่ได้ แต่แกบอกไม่อยากเป็นผู้กำกับหนัง แกจะไปทำอาชีพอื่น ผมถามว่าทำไมล่ะพี่ แกตอบว่า

"พี่โลวเทค เรื่องกล้องก็ไม่รู้เรื่อง ตัดต่อหนังก็ไม่เป็น อุปกรณ์อะไรใช้ไม่เป็นสักอย่าง ไม่อยากไปถูกใครเหน็บเจ็บๆแสบๆใส่"

ตอนทำหนังสั้นแกก็ไม่ได้ถ่ายภาพเอง ไม่ได้ตัดต่อหนังเองนะ แต่แกเล่าเรื่องได้ดีนะพี่  รู้มุมกล้องหมด ว่าต้องวางยังไง จับภาพยังไง แกรู้หมด สั่งงานในกองก็โอเค ใจดีมาก ทีมงานรักแกทุกคน แต่แกมาเข้าใจว่าโลวเทคคงเป็นผู้กำกับหนังใหญ่ไม่ได้ ผมว่ารุ่นพี่เข้าใจผิดนะ ผมว่าน่าจะเป็นผู้กำกับได้  เพราะแกเองก็ไม่เคยไปฝึกกองหนังใหญ่ ไม่เคยเจอของจริง  

ผมหรือรุ่นพี่คนนั้นเข้าใจผิดกันแน่ครับ

ไม่รู้คนอื่นคิดยังไงนะ แต่ผมคิดยังงี้


ในการทำงาน "ผู้บริหาร" ไม่จำเป็นต้องรู้ไปหมดทุกเรื่อง

แต่ แต่ แต่

ต้องรู้&มั่นใจ ว่าลูกน้องคนใหน รู้เรื่องอะไร เก่งเรื่องอะไร จะได้จ่ายงานไปให้ถูกคน


ผู้บริหารคนใหน รู้อยู่คนเดียว เก่งอยู่คนเดียว กระจายงานไม่เป็น สอนงานคนอื่นไม่ได้ ทำมาทำไป ก็ต้องเอามาทำเองหมด แล้วก็บ่นว่า ลูกน้องไม่ดียังงั้น ไม่ดียังงี้ ฯลฯ

แบบนี้ ไม่น่าเห็นใจซักนิด

อย่างในกรณีนี้ ถ้าพี่คนนั้น ถึงจะไม่รู้เรื่องกล้อง ไม่เป็นเรื่องคอมพ์เลยก็ตาม


แต่ถ้าบริหารคนเป็น มนุษย์สัมพันธ์ดี มี"ภาพ"ของเรื่องที่จะเล่าอยู่ในหัวอย่างชัดเจนอยู่แล้วละก็...

แบบนี้ ผมว่า พี่คนนั้น ก็น่าจะสามารถเป็นผู้กำกับที่ดีได้เหมือนกันนะ


ส่วนงานทางเทคนิคน่ะ เรื่องเล็กครับ ก็แค่ส่วนหนึ่งของภาพรวมทั้งหมดเท่านั้นเอง อย่างเก่งก็อาจขอแ่ค่ความรู้แบบพื้นฐานสุด พอให้คุยกับทีมงานเข้าใจก็พอละ

คิดเช่นกันคับเทคโนโลยีมันไปเร็วแต่ความสำคัญของงานอย่างเราต้องอยู่ที่ความคิดครับ
เรามีกล้องราคา 10000 แต่ไอเดียเจ็งก้อดังได้ครับ เหมือนกับเอากล้องโลโม่ไปถ่ายงานแล้วโพสขายราคาเป้นเหมื่อนนั่นล่ะคับ
ดูอย่างอันนี้สิครับ
http://www.lomography.co.th/magazine/lifestyle/2013/02/06/whirling-photography-in-japan-tw-th

ในหนังสือสอนเขียนบทของ William Goldman ยืนยันความคิดของ "การเล่าเรื่อง" ไว้ ว่าอดีตเจ้านายของแกคนนึง ประกาศไว้ว่า
"ฉันไม่สน ว่าในอนาคตเทคโนโลยีมันจะไปถึงไหน ต่อให้มันทันสมัยถึงกับยิงสัญญาณจากดาวเทียมเข้าไปในสมองคนได้เลย โดยไม่ต้องผ่านวัสดุใดๆ สิ่งพวกเรายังต้องทำกันอยู่ก็คือ การเล่าเรื่อง"

ขอบคุณครับ

ผมว่าได้นะครับ

เรื่องเทคนิคมันเป็นหน้าที่ของฝ่ายอื่นครับ
ผู้กำกับ ควบคุมเรื่องให้มันออกมาได้ตามต้องการก็พอแล้ว

เป็นได้ ถ้าเราตั้งใจจะเป็น...

จากที่ jay บอกว่า

การเป็นผู้กำกับ ต้องอ่านบทและรู้บททั้งเรื่องก่อนที่จะถ่ายทำ รู้คาแร็คเตอร์นักแสดง รู้ด้านอุปกรณ์ถ่ายทำทั้งหมดด้วยทั้งภาพและเสียง รู้เทคนิคการถ่ายทำชั้นสูง เช่น บลูสกรีน CG ฉากรถชน ฉากเสียงตาย ต้องทำยังไงต้องรู้หมดครับ และต้องตอบคำถามนักแสดงได้ทุกครั้งในเรื่องของบทละคร รู้เรื่องเสื้อผ้านักแสดง สีสันแต่ละฉากแต่ละงานควรเป็นอย่างไร เช่น ถ้านางเอกจะมีฉากบู้ก็ต้องห้ามใส่กระโปรง เป็นต้น สีของเสื้อผ้านักแสดงก็ต้องห้ามเป็นสีเดียวกับแบล็คกราว เพราะมันจะกลืนกันภาพออกมาไม่สวย สิ่งที่พี่พิมพ์บอก พี่ก็ได้มาจากผู้กำกับอะครับ เพราะทุกกองถ่ายพี่ต้องนั่งมิกซ์เสียงข้างๆผู้กำกับเหมือนในรูปครับ

การที่ผู้กำกับต้องเข้าใจบทซึ่งเป็นหัวใจของละครเรื่องนั้น รู้คาแรคเตอร์ตัวละคร รู้เสื้อผ้า สีสรรของฉาก นั้นผมเข้าใจครับ

แต่ที่พี่พูดบอกว่า

ผู้กำกับต้อง รู้ด้านอุปกรณ์ถ่ายทำทั้งหมดด้วยทั้งภาพและเสียง รู้เทคนิคการถ่ายทำชั้นสูง เช่น บลูสกรีน CG ฉากรถชน ฉากเสียงตาย ต้องทำยังไงต้องรู้หมดครับ  

หมายถึงต้องรู้ประมาณไหนครับ ต้องรู้แบบชนิดที่ว่า ถ้าพี่เจย์ป่วยผู้กำกับสามารถไปคุมเสียงแทนพี่เจย์ได้เลยเหรอครับ สั่งพี่เจย์ปรับเสียงแทร็คโน่นแทร็คนี่ได้เลยว่าเสียงแตกเสียงเบา รู้ชื่อเครื่องมือที่พี่เจย์กำลังคุมเสียงหมดทุกอย่าง ปุ่่มอยู่ตรงไหนรู้หมดสั่งงานพี่เจย์ได้หมดเลย  ,ถ้าตากล้องไม่มาผู้กำกับสามารถไปถ่ายภาพแทนตากล้องได้  ตากล้องใช้เลนส์ไม่ไดนใจผู้กำกับสั่งเปลี่ยนเลนส์ใหม่ได้เลย เพราะผู้กำกับรู้เรื่องเลนส์หมด ,หรือว่าคนทำ CG จากบลูสกรีนไม่ถูกใจผู้กำกับก็สามารถไปนั่งทำ CG แทนได้เลยอย่างนั้นหรือเปล่าครับ

ผมถามเพราะไม่รู้จริงๆนะครับ ตอนนี้ผมกับเพื่อนรออ่านคำตอบของพี่หลายคนเลยครับ
เพราะผมและเพื่อนไม่รู้ว่าจะไปถามใคร กองถ่ายละครหรือหนังก็ยังไม่เคยเข้า คงรอปีหน้าอยู่ปี 4 ถึงจะไปฝึกงานครับ

กราบพี่งามๆล่วงหน้าครับ

รอคำตอบจากใครเหรอ? ใครคนไหนที่จะทำให้น้องตัดสินใจได้?
ไปฝึกงาน ไปทำงานเลยครับ ดูจากที่เล่ามาดูท่าทางจะมีความสามารถอยู่พอสมควร  ทำสักปีสองปีแล้วค่อยประเมินตัวเองอีกครั้งก็ได้นี่
กลัวถูกดูถูกเหรอ !!! จะไปทำอะไรล่ะที่คิดว่าจะไม่มีคนขี้อิจฉาชอบพูดจาดูถูกคนอื่น ตอนนี้ยังไม่มีใครดูถูกความสามารถเค้าเลย มีแต่เค้าคนเดียวล่ะที่ถูกถูกความสามารถตัวเองอยู่
อุตส่าห์เรียนจนจบตั้งสี่ปี จะไม่ลองไปทำงานจริงสักหน่อยเหรอ จะล้มเลิกทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำมาด้วยการคิดไปเองเนี่ยนะ  สู้สิวะไอ้น้อง เชียร์เว้ย ลุยยยย
ปล. พี่มีเพื่อนคนนึงเป็นสถาปนิกที่เก่งมาก งานสวยเนี๊ยบ
แต่มันตอกตะปูไม่เป็น !!!

ผู้กำกับต้อง รู้ด้านอุปกรณ์ถ่ายทำทั้งหมดด้วยทั้งภาพและเสียง รู้เทคนิคการถ่ายทำชั้นสูง เช่น บลูสกรีน CG ฉากรถชน ฉากเสียงตาย ต้องทำยังไงต้องรู้หมดครับ  

หมายถึงต้องรู้ประมาณไหนครับ ต้องรู้แบบชนิดที่ว่า ถ้าพี่เจย์ป่วยผู้กำกับสามารถไปคุมเสียงแทนพี่เจย์ได้เลยเหรอครับ สั่งพี่เจย์ปรับเสียงแทร็คโน่นแทร็คนี่ได้เลยว่าเสียงแตกเสียงเบา รู้ชื่อเครื่องมือที่พี่เจย์กำลังคุมเสียงหมดทุกอย่าง ปุ่่มอยู่ตรงไหนรู้หมดสั่งงานพี่เจย์ได้หมดเลย  ,ถ้าตากล้องไม่มาผู้กำกับสามารถไปถ่ายภาพแทนตากล้องได้  ตากล้องใช้เลนส์ไม่ไดนใจผู้กำกับสั่งเปลี่ยนเลนส์ใหม่ได้เลย เพราะผู้กำกับรู้เรื่องเลนส์หมด ,หรือว่าคนทำ CG จากบลูสกรีนไม่ถูกใจผู้กำกับก็สามารถไปนั่งทำ CG แทนได้เลยอย่างนั้นหรือเปล่าครับ

ตอบครับ >> ที่น้องคิดมามันผิดครับ นอกเหนือจากการกำกับการแสดงแล้ว ผู้กำกับจะรู้ว่าฉากแบบนี้ มุมกล้องแบบนี้ ต้องใช้อะไรมาถ่ายทำต่างหากล่ะครับ แล้วต้องลำดับขั้นตอนถ่ายยังไงให้ออกมาเร็วละถูกต้อง ไม่ใช่ว่าผู้กำกับลงมือทำเองได้ทุกอย่าง
              เอาง่ายๆแบบคมๆน่ะครับ พี่ถามว่าน้องตำส้มตำเป็นไหม สมมุติว่าไม่เป็น แต่น้องรู้ใช่ไหมว่ามันใช้อะไรตำ ก็คือครก ใส่อะไรบ้างน้องก็พอรู้ใช่ไหมครับว่าอย่างน้อยต้องใส่มะละกอ พริก ปู มะเขือเทศ แล้วสุดท้ายใครเป็นคนตำ ก็แม่ค้าไงครับไม่ใช่เรา ถึงแม่ค้าไม่ว่าง เดี๋ยวเขาก็เรียกสามีแม่ค้ามาตำแทน เก็ทไหมครับ
              เวลาน้องไปซื้อไก่ผัดกระเพรา น้องผัดให้อร่อยเหมือนแม่ค้าได้ไหม ก็ไม่ได้ เพียงแต่เราแค่รู้เผินๆว่ามันต้องใส่ไก่ ใส่น้ำปลา ใบกระเพรา พริกสด ผงชูรส โอเคน่ะ
      
              ถ้าคนไม่อยู่หรือไม่ว่าง ผู้กำกับจะไม่ลงมือทำเอง เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ การจัดการบริหารในกองถ่ายทางโปรดิวเซอร์เขาหาแต่ละตำแหน่งมาครบแล้ว ถ้าเจ็บป่วยกระทันหันโปรดิวเซอร์จะเป็นคนรับผิดชอบ ก็คือต้องหาคนมาทำแทน โดยวิธีไหนก็แล้วแต่ จะเอาผู้ช่วยช่างภาพที่พอทำเสียงได้มาทำแทนไปก่อน จะโทรกลับไปแจ้งบริษัทโอบี หรือจะโทรเรียกคนที่รู้จักมาช่วยทำก็แล้วแต่โปรดิวเซอร์และคำสั่งของผู้กำกับครับผม

ผมเข้าใจครับพี่ ผมแค่เปรียบเปรยน่ะครับ ว่าผู้กำกับต้องรู้ถึงขนาดไปทำแทนได้หรือเปล่า (ประชดน่ะ 555) เพราะจริงๆคงไม่มีผู้กำกับคนไหนไปนั่งทำแทนหรอก   555555555  

เป็นอันว่าที่พี่เปรียบเทียบเรื่องส้มตำกับผัดกระเพราผมพอมองเห็นภาพครับ

ผมจะยกตัวอย่างให้พี่อ่านนะว่าถูกไหมนะครับ

ฉาก 1   สมมุติว่าผู้กำกับจะถ่ายฉากในห้องโถงบ้านชั้นล่าง มีนางเอก และนางร้ายเข้าฉากพร้อมกัน ผู้กำกับก็จะสั่งว่า (สมมุติว่าผู้กำกับขอกำกับภาพฉากนี้เอง)

กล้อง 1     ภาพขนาดกลางหน้านางเอก  โดยถ่ายผ่านไหล่ตัวร้าย

กล้อง 2    จับภาพขนาดกลางหน้าตัวร้าย  โดยถ่ายผ่านไหล่นางเอก

ให้กล้อง 3  ภาพจากนอกหน้าต่างเข้ามา ใช้น้องแนทตั้งกล้องเอา  ถ่ายภาพไกลให้เห็นทั้งสองคน

ฝ่ายเสียงผมขอตอนนางร้ายร้องกรี๊ด ขอเพิ่มระดับเสียง(ปรับ level เสียง) ให้ดังๆมากกว่าปกติหน่อยนะ  (แต่ผู้กำกับไม่รู้หรอกว่าในเครื่องมิกซ์เสียงปรับเลเวลปุ่มไหนเป็นปุ่มไหน แต่สั่งซาวด์แมนได้)

ฉาก 2   ฉากแม่พระเอกเดินเข้าบ้าน ผู้กำกับไปบอกว่า

กล้อง 1  ใช้มินิจิ๊บนะ จับภาพที่แม่พระเอกเดินเข้าบ้านมา แพนตามจนแม่พระเอกเดินเข้าประตูบ้าน

กล้อง 2    ขอภาพมุมบน ตั้งแพทฟอร์มขึ้นไป ขอให้ไช้เลนส์ไวน์อยากให้เห็นบริเวณบ้านดูกว้างๆ (ผู้กำกับสั่งเรื่องเลนส์ได้ แต่อาจจะเปลี่ยนเลนส์เองไม่เป็น)

ประมาณนี้หรือเปล่าครับ  ( แค่สมมุตินะครับ พี่อย่าไปมองความสมจริงนะครับว่า เพราะถ้ามองจริงๆแล้วไลน์กล้องแบบนี้คงไม่ถูกแน่ๆ)

เผื่อให้จขกท.มาอ่านด้วยนะครับ

ถูกครับ ผู้กำกับสามารถสั่งงานแบบนี้ได้ครับ และเห็นสั่งบ่อยด้วยเกี่ยวกับภาพ แต่ไม่ค่อยยุ่งกับงานเสียง แต่ถ้าคนคุมเสียงมิกซ์ไม่ถูกใจ ผู้กำกับก็จะถามครับว่าเสียงมีปัญหาอะไร ทำไมเสียงคนนึงเบาคนนึงดัง ทำไมเสียงช็อต ไมค์มันเสียดสีกับเสื้อผ้าหรือป่าว
      แต่ในเรื่องของเสียงกรี้ดถ้าผู้กำกับขอให้เพิ่มเรเวลเยอะๆ ก็ทำได้ครับแต่ในความเป็นจริง มันมีลิมิตอยู่น่ะครับ เพราะถ้าปล่อยเสียงไปมากเกินหรือPeak เสียงที่มิกซ์เซอร์เราไม่แตกก็จริง แต่ที่เครื่องเรคคอร์ดมันแตกครับ ดังนั้นต้องดูเรื่องนี้ด้วย ต้องศึกษาว่าเครื่องเรคคอร์ดมันรับเสียงสูงสุดได้แค่ไหน แล้วเราก็มาร์กที่ VU ของมิกซ์เซอร์ไว้ว่าอย่าเกินเรเวลนี้ จริงๆช่างเสียงบางทีก็รับคำสั่งมาแต่ก็ไม่ใช้จะเพิ่มเสียงขึ้นให้เยอะตามที่ขอ แอบเพิ่มขึ้นนิดเดียวก็ได้ และอีกอย่างนักแสดงเล่นแต่ละเทคไม่เหมือนกันนะ ทั้งแอคติ้งทั้งวอลลุ่มเสียงของแสดงนักแสดงไม่เหมือนกันสักเทค ดังนั้นประสาทสัมผัสทางหูต้องไว   ถ้าเขาพูดเบา ประโยคแรกอย่าพึ่งดันเสียงขึ้น ให้เว้นวรรคแล้วค่อยดันขึ้นแบบสมูท ถ้าดันขึ้นตั้งแต่พยางค์แรกเสียงมันจะวูบขึ้นแบบน่าเกลียด  ถ้าดังไปก็ทำวิธีเดียวกัน คือรอให้จบประโยคแรกก่อน หรือถ้าประโยคนั้นยาวมาก ก็ค่อยๆเฟดขึ้นหรือลง แบบช้าๆเอาครับ

        คือการจะสั่งภาพบ่อยหรือไม่บ่อยขึ้นอยู่กับนิสัยของผู้กำกับแต่ละคนครับ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ โดยส่วนใหญ่ผู้กำกับจะเฝ้าดูคนตัดสวิชเชอร์ว่าเก่งไหม วางไลน์กล้องดีไหม มุมกล้องสร้างสรรค์ไหม ถ้าผู้กำกับคนนั้นมีประสบการณ์มาเยอะ มีมุมกล้องที่คิดในใจไว้แล้ว เขาก็จะมาบอกให้วางไลน์แบบนี้  เพราะผู้กำกับที่เก่งๆ เขาวางแผนล่วงหน้ามาจากบ้านหรือจากที่ประชุมแล้วครับ ว่าฉากนี้จะให้ตัวละครมาจากไหน(โดยอ้างอิงจากฉากก่อนหน้านั้นว่าอยู่ที่ไหน) ทำอะไร ยืนตรงไหน วางกล้องถ่ายไปทางไหน และเพิ่มมุมกล้องพิเศษอะไรบ้าง(อินเสริจมุมกล้อง)

        หมายเหตุ การถ่ายละครจะมีประชุมทุกฝ่ายทุกสัปดาห์ยกเว้นทีมโอบี ทีมไฟและสวัสดิการไม่ต้องประชุม  โดยนัดหมายกันเอง

อ้างอิง

แต่ที่พี่พูดบอกว่า

ผู้กำกับต้อง รู้ด้านอุปกรณ์ถ่ายทำทั้งหมดด้วยทั้งภาพและเสียง รู้เทคนิคการถ่ายทำชั้นสูง เช่น บลูสกรีน CG ฉากรถชน ฉากเสียงตาย ต้องทำยังไงต้องรู้หมดครับ  

หมายถึงต้องรู้ประมาณไหนครับ ต้องรู้แบบชนิดที่ว่า ถ้าพี่เจย์ป่วยผู้กำกับสามารถไปคุมเสียงแทนพี่เจย์ได้เลยเหรอครับ สั่งพี่เจย์ปรับเสียงแทร็คโน่นแทร็คนี่ได้เลยว่าเสียงแตกเสียงเบา รู้ชื่อเครื่องมือที่พี่เจย์กำลังคุมเสียงหมดทุกอย่าง ปุ่่มอยู่ตรงไหนรู้หมดสั่งงานพี่เจย์ได้หมดเลย  ,ถ้าตากล้องไม่มาผู้กำกับสามารถไปถ่ายภาพแทนตากล้องได้  ตากล้องใช้เลนส์ไม่ไดนใจผู้กำกับสั่งเปลี่ยนเลนส์ใหม่ได้เลย เพราะผู้กำกับรู้เรื่องเลนส์หมด ,หรือว่าคนทำ CG จากบลูสกรีนไม่ถูกใจผู้กำกับก็สามารถไปนั่งทำ CG แทนได้เลยอย่างนั้นหรือเปล่าครับ

อ่านแล้วก็รู้สึกว่า "ไม่เหมาะ" นะครับ ถึงพี่เค้าจะดูแลด้านเสียง ไม่ได้ใหญ่โตคับกองถ่าย แต่ก็มีน้ำใจ นำประสบการณ์ในส่วนงานระดับอาชีพจริง ๆ มาถ่ายทอดให้พอประติดประต่อเรื่องราวได้ และ ตอบคำถามใครหลาย ๆ คนที่ยังนึกภาพการทำงานในกองถ่ายอาชีพไม่ออกได้มากทีเดียว ... จะร้อนวิชามาจากไหนก็ขอให้มีความนับถือกันสักหน่อยนะครับ