@@อย่าให้ อคติ ทำให้พลาดหนังไทยดีๆ@@

                                                                                                                                                        เป็นอีกครั้งที่หนังตัวอย่างไม่สนุก แต่ตัวเนื้อหนังดีมาก ต้องขอบคุณความใจถึงของที่มโปรโมท ที่ไม่ปล่อยชฮุคดีจนหมด เพราะผู้เขียนดูแล้ว ข้างในมีของเอามาให้ขายเยอะมาก ถึงขั้นฟินกันตั้งแต่หนังตัวอย่างได้เลยทีเดียว

งานสร้างทั้งหมดอยู่ในระดับเอเชีย เกินกว่ามาตรฐานหนังไทยทั่วๆไป เอาไปฉายแล้วไม่อายใครทั่วโลก หนังใช้เงินหว่านโลเคชั่นที่เรื่องต้องการจริงๆ และใช้มันเป็นอีกหนึ่งตัวละคร ได้คุมค่าทุกบาททุกสตางค์ที่หว่านไป

บทภาพยนตร์เป็นอะไรที่อยากรู้ว่าใช้เวลาเขียนกันนานเท่าไร แต่มั่นใจได้ว่าเขียนกันนานแน่ๆ และ อีกครั้งที่พิสูจน์ว่า ทีมเขียน นั้นสำคัญมากเพียงใด

ถ้าเรื่องนี้ไม่ทำเงิน จะเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก เพราะยิ่งเป็นสิ่งตอกย้ำว่า คนส่วนมากไม่ชอบอะไรดีๆที่ให้อะไรกับการใช้ชีวิต ยิ่งเทียบกับหนังจากสตูดิโอเดียวกันที่ทำเงินเข้าหลักร้อยล้านล่าสุดอย่าง "ATM เออรัก เออเร่อ"

รัก7ปี ดี7หน เป็นหนังที่ผมไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึึ้นกับหนังไทย เพราะหนังไทยเรื่องล่าสุดที่เกี่ยวกับคนวัยทำงานและการใช้ชีวิต มันนึกไม่่ออกจริงๆว่าเรื่องอะไรดูแล้วจำไม่ได้

แม้กระทั้งตอนแรกที่เป็นวัยรุ่นกำลังเรียนอยู่ ก็ยังสอดแทรกว่าวัยนี้ ถ้าคิดทำไรเจ๋งๆ มากกว่าเรื่องรักๆใคร่ๆ เรื่องเที่ยวไปวันๆ หรือ เรื่องตบตีแย่งผู้ชายกัน คุณยังสามารถมีรายได้เสริมตั้งแต่วัยเรียน ถ้าคุณทำสิ่งที่คุณชอบ เป็นของเจ๋งๆได้

ผมชอบพาทเล็กๆที่ของตัวละครในตอนนี้ เกี่ยวกับอาชีพผู้กำกับ เพราะทำให้ผมรีเลทกับตัวเอง ตอนที่สตูดิโอแห่งนี้โทรตามผมเข้าไปคุยเมื่อ2ปีที่แล้ว ความรู้สึกที่ ผู้กำกับ กอล์ฟโย่ง ปวีญ ถ่ายทอดออกมาต้องบอกว่า สมบรูณ์แบบครบถ้วนกระบวนความ แบบนั้นเลยเป๊ะๆแบบไม่มีตกหล่น

ตั้งแต่ดูหนังของเขาทั้งหมดมา ต้องบอกว่าเรื่องนี้เป็นการผสมผสานใช้เทคนิคCG ที่ลงตัวที่สุด ไม่ถึงกับโดดเด่นจนแย่งความสนใจในการเล่าเรื่อง

แม้บางทียังแอบนึกถึง โซเชียลเน็ทเวิค ของ เดวิด ฟินเชอร์ ขณะดูเรื่องนี้ แต่ก็เป็นการนึกถึงในแง่ดีว่า ผู้กำกับบ้านเราทำหนังได้ถึงระดับนี้แล้ว พรมแดนของหนังฝรั่ง หนังไทย หายไป เป็นหนังไทยที่เล่าและใช้เทคนิคได้สนุกไม่แพ้ หนังทุนสร้างพันล้าน ของ ฝั่งฮอลลีวู้ด

ถ้าเปรียบเป็นดนตรี หนังตอนนี้เหมือน ดนตรีร๊อค ที่มีจังหวะเร้าใจเวลาจะขึ้นๆสุด เวลาจะลงๆสุด จนกลายเป็นซีนเจ๋งๆในหนัง ต้องไปดูเอาเอง

เรื่องต่อมา ตอนดูหนังตัวอย่างรู้แค่ว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับดาราที่อยากกลับมาดัง ส่วนตัวรู้สึกว่ามันห่างไกลกับตัวเอง แต่เมื่อได้ดูแล้ว สิ่งที่เจ๋งในหนังกลับไม่ใช่เรื่องดารา แต่กลับเป็นการใช้ชีวิตของคนที่พพยายามแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองได้ทำผิดพลาดไป แม้ตอนแรกดูจะมีแต่เรื่องผลประโยชน์แต่เมื่อเรื่องดำเนินไปสิ่งที่หนังปูไว้ก็ค่อยๆงอกงามได้อย่างแข็งแรง

ไฮไลท์ของตอนนี้โชว์ให้เห็นด้วยว่า แสดงตามสคริป กับ แสดงจากอารมณ์จริงๆ มันต่างกันยังไง

และทำให้เห็นทางเดินของคนธรรมดาก่อนไปเป็นซุปตา และ ทางเดินหลังเป็นซุปตา ซึ่งถ้าไม่มองแค่ความสนุกความบันเทิงของหนัง ก็จะเห็นถึงความสำคัญของการที่เราต้องเรียนหนังสือ ต้องเข้ามหาลัย ต้องมีความรู้ทางวิชาชีพ ที่เราสนใจ หนังใส่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆตรงนี้ ได้เป็นอย่างดี และ ถูกน่ำใช้สนับสนุนเรื่องให้แน่นเข้าไปอีก เป็นอีกจุดที่ผู้เขียนชอบมาก

ถ้าเทียบเป็นดนตรี ตอนนี้คงเป็น POP ไม่ช้าไม่เร็ว ไม่หวือหวา แต่ก็ไม่เนิบนาบ จนน่าเบื่อ น่าจะเป็นตอนที่กำกับยากที่สุดในหนังเรื่องนี้ แต่ผู้กำกับ ปิ๊ง อดิสรณ์ ก็แม่นพอไม่ก็มีเวลามากพอ ที่จะคุมหนังออกมาได้ลงตัวสุดๆแบบนี้

เพราะถ้าเป๋ไปสักนิดเดียวหนังตอนนี้จะกะโหลดกะลาไปเลย อย่างที่บอก มันเป็นเรื่องของคนทำอาชีพที่ไกลตัวผู้เขียน เลยกลายเป็นตอนที่ผู้เขียนเซอร์ไพรส์ที่สุด เพราะอินกับตอนนี้มากๆ อินกับความรักที่ผิดพลาดและเฝ้าดูว่าสองคนนี้จะทำยังไงกับมัน  

มาถึงตอนสุดท้าย ก่อนดูเห็นกระแสบอกดีมาก ชอบมาก ที่สุดของตอนนี้ ทำให้เกิดความคาดหวังโดยไม่รู้ตัว ยิ่งเป็นตอนที่ พี่เก้ง จิระ กำกับแล้วด้วย

แต่กลับกลายเป็นว่าสร้างความฉงนตั้งแต่ได้ยินเสียงบรรยายของหนัง ในใจก็นึก " โห เอางี้จริงหรอ พี่ เจ๋งมาก " แต่ในความเจ๋งนั้น ทำให้ความสนใจเราออกมาจากตัวหนังอยู่เรื่อยๆ

ซ้ำเข้าไปอีกเมื่อพระนางเข้าฉากกัน มันดูไม่ลงตัวยังไงแปลกๆ ทั้งไดอะล๊อคของทั้งคู่ ทั้งการแสดง หรือเป็นเพราะว่า นิชคุณ คือ การตลาด ยิ่่งทำให้ย้อนนึกไปว่า พี่เก้ง อยากได้ นิชคุณ มาเล่นจริงๆหรือเปล่า

คำถามแบบนี้วนเวียนอยู่ในหัว ในตอนที่หนังกำลังปูเรื่องอยู่ แต่เมื่อเริ่มคุ้นเคยกับ ไสตล์ของหนัง และ จังหวะของนักแสดง ทำให้เข้าใจขึ้นมาทันที
ก็อายุทั้งคู่ต่างกันขนาดนั้น ความประดักประเดิดเนี่ยแหละคือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับหนังตอนนี้ สำหรับ นิชคุณ ถ้าเป็นคนอื่่นแล้ว ก็ไม่รู้จะมีพลังพอให้ผู้หญิงสูงวัยกว่า ทำแบบนี้หรือเปล่า

ตอนนี้เหมือนดนตรี แจ๊ส ถ้าไม่มีใครเปิดให้ฟังก็ไม่ได้ฟัง แต่เมื่อได้ฟังแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะได้ฟังจนจบ เพราะมันมีอะไรมากกว่าความเพราะของดนตรี เป็นอะไรที่แนวอื่นๆ ให้เราไม่ได้หลังฟังจบ

ซี่งเมื่อมันอยู่ในตอนสรุป ซึ่งมีคำหนึ่งคำที่หนังสรุปออกมาในตอนท้าย เพียงแพ่คำนั้นคำเดียว ทำให้เรารักหนังในตอนนี้สุดๆ และ หนังทั้งเรื่องก็เป็น อีกหนังไทยในดวงใจผู้เขียนทันที

ยิ่งเมื่อรู้ความหมายของกิโลเมตรที่ 35 จากเพื่อนๆในนี้แล้ว ยิ่งทำให้มั่นใจว่า การที่เราจจะออกมาเขียนถึงหนังดีๆนั่นสำคัญมาก เพราะสุดท้ายแล้ว ผู้เขียนก็ทำงานในวงการนี้ และ รักการทำงานดีๆเพื่อให้แรงบันดาลใจกับผู้่อื่น ถ้าเรานิ่งอยู่เฉยมองหนังไทยดีๆแบบนี้ล้มเหลว ผู้เขียนคงไม่ต่างจากคนส่วนมากทั่วไป ที่นึกถึงและเอาแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล
สุดท้ายถ้าส่วนรวมพังทลายลง ทีนี้ล่ะ จะไม่มีแม้แต่โอกาสและความหวังที่จะได้ทำหนังดีๆ เหมือนแสงสว่างอันน้อยนิดที่ปลายอุโมงค์ ถ้าเรายังช่วยให้สว่างมากขึ่้นไม่ได้ เราก็ต้องช่วยไม่ให้มันดับลง โดยไม่สนใจว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง หรือนี่จะเป็น ปีศาจร้ายที่กิโลเมตร 35 ของผู้เขียนนะ

แต่เมื่อไรที่มันมากระซิบ ผมจะตอบมันไปอย่างสุภาพว่า

" ผมได้คำตอบบบบบ ตั้งแต่กิโลเมตรที่ 28 แล้วครับ ถึงได้มาเขียนให้อ่าน ตามเหตุผลที่เพิ่งได้บอกไป ถ้าพี่ๆน้องๆเพื่อนๆปีศาจไม่เข้าใจ ให้ไปอ่านใหม่ตั้งแต่แรก ยิ่งถ้า พี่ๆน้องๆเพื่อนๆปีศาจ ไม่เห็นด้วย ก็ไม่เป็นไรครับ เพราะผมเขียนให้ มนุษย์ อ่าน อิอิ  "


อ้างอิงจาก >>> http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12435382/A12435382.html

กำลังจะออกไปดูพอดีค้าบบบพี่

อ่านไปสองรอบ ยังครุ่นคิดอยู่ ค้างไว้ก่อนที่....ช่วยกันดู อุดหนุนหนังไทย(ดีนะเรื่องนี้)...

พอดีต้องออกไปทำธุระ ไว้กลับมาอ่านใหม่อีกที ยังไม่ได้ดูด้วยเลยอาจจะยังไม่เข้าใจ
แค่อ่านข้อเขียนนี้ก็คุ้มแล้ว มีอะไรให้คิดเยอะ ขอตัวไปคิดก่อนว่าเราเป็นมนุษย์หรือปีศาจหว่า...
แล้วพี่เก้ง(ผมทรงนี้ใช่แล้วละอย่าเปลี่ยนเลยนะ)ทำหนังเรื่องนี้ให้ปีศาจหรือมนุษย์ดู อืมมม..

เมื่อวานผมก็ไปดูมาครับ บอกได้เลยว่า " ตามนั้น " เจ้าของกระทู้เขียนครบแล้วครับไม่มีอะไรจะเสริมจริงๆ   หนังไทยจงเจริญครับ