ระหว่างทำหนังห่วยๆกับไม่ต้องทำเลยอันไหนดีกว่ากันครับ

แบบแรก ขอให้แต่ได้ทำ
ขอให้แต่ได้ทำหนังใหญ่ฉายโรงสักเรื่องเหอะ(ฉายหลายโรงด้วยนะครับ ไม่ได้ฉายจำกัดโรง) มีทุนแค่ 7 ล้าน (ทุนนี้รวมโปรดั๊กชั่น โพส รวมถึงโฆษณาด้วย) ก็ทำแล้ว งบน้อยโปรดั๊กชั่นเหมือนหนังแผ่นแน่ ปิดกล้องใน 7 วัน ห่วยก็ช่างขอให้แต่ได้ทำ งบโฆษณาก็น้อย คนรู้จักก็น้อย แต่ไม่สนขอแต่ได้ทำ  


แบบสอง  ไม่ดีไม่ทำ ต้องมีงบพอ
ถ้างานไม่ดีไม่ทำ ทำไปทำไมให้อายชาวบ้าน มีมุมมองว่าถ้ามีทุนน้อยงานก็ไม่มีทางดีได้ เพราะเห็นหลายเรื่องเป็นแบบนี้จริง ๆ จึง ขอมีงบ 15 ล้านขึ้นไปถึงจะทำ ถ่าย 15 วันปิดกล้อง จ้างดาราดังได้ งบโฆษณาก็มาก

พี่เลือกแบบไหนครับ

ถ้าเงินผมเอง ผมไม่ทำ
แต่ถ้าเงินคนอื่นผมทำครับ

ตัวเลือกมันช่างตีบตันเสียนี่กระไร ...

อ้างอิง

ถ้าเงินผมเอง ผมไม่ทำ
แต่ถ้าเงินคนอื่นผมทำครับ

เงินเขา แต่ชื่อเรานะสิ่ครูหนุ่ม

ถ้าส่วนตัวผมจะเป็นข้อหลัง แต่ถ้าอยู่ในสภาวะข้อแรกก็จะต้องประยุกต์ให้มันออกมาดีที่สุดเท่าที่มันจำเป็นไปได้

ในฐานะคนดูคนหนึ่ง - อยากจะบอกว่า แบบแรกนั่น แค่ทุกวันนี้ ก็ดูจะมี"มากเกินไป"อยู่แล้ว

ยิ่งเมื่อค่าตั๋วหนังเข้าใกล้ใบละสองร้อยแบบนี้ ยอมเก็บตังค์ไว้ดูแบบสอง น่าจะดีกว่านะ

การที่ได้เงินมาทำหนังแม้จะงบน้อยกว่าที่เราคิดมากเพียงใด
มันก็คงดีกว่าที่เราไม่เคยได้เงินใครมาทำหนังเลยมิใช่หรือ...

ส่วนการได้ทำหนังออกมาดีหรือหนังห่วยมันเป็นอีกเรื่องนึ่ง...
สำหรับผมถ้าทำหนังออกมาแล้วตัวผมเองชอบมัน ผมพอใจแล้ว..

ส่วนทำแล้วได้เงินหรือเจ๋งก็เป็นอีกเรื่องนึง เช่นกัน...

ปล.มีหนังดีที่งบน้อยแสนน้อยอีกมากในโลกนี้นะครับ...และหนังที่งบน้อยแต่ได้เงินมหาศาลเช่นกัน

ในฐานะคนทำ... เลือกแบบแรก
ในฐานะคนดู... เลือกดูหนังแบบที่สอง