"ทำงานแบบเทพ แต่ดูงานแบบชาวบ้าน"..

..มีงานด่วนถ่ายวีดีโอรับปริญญาจ้างพี่เทพไปทำแทน ลูกค้ามีงบน้อยขอฟลูเฟรม1กล้อง
หนิทหนมกันแถมให้1กล้องhdไม่ฟลูเฟรม ออกงานถ่ายเสร็จ ฝากพี่เทพตัดต่อส่งงานลูกค้า
..ดูไปดูมา ทำไมมีแต่ภาพจากกล้องฟลูเฟรม ภาพจากอีกกล้องหายไปไหนทำไมไม่ใช้
   หรือน้องช่างภาพถ่ายมาเสีย ไปเปิดดูสต๊อกงานก็เห็นโอเคทุกอย่าง เลยสอบถามไปยังทีมถ่าย
..."ภาพกล้อง2สวยสู้กล้อง1ไม่ได้ "พี่เทพอธิบาย ..ผมดูจากทีวีก็ไม่เสียหาย ชัด สวย ผมแย้ง
..." งั้นพี่ลองสังเกตุสีภาพดูดีๆนะคับ จะเห็นภาพหน้าตึกสีอมม่วง ภาพในตึกสีอมเขียว สีไม่เป็นธรรมชาติ"
     พี่เทพพยายามชี้แจงอธิบาย ..ส่วนผม มองมุมไหนสีก็ดูเหมือนกันทุกช็อต
   พี่เทพรุกต่อ.." และที่ผมยอมไม่ได้คือ พอนำภาพมาเข้าโปรแกรมเช็คสี
   คุณภาพบิทเรทของกล้องตัวนี้แย่มาก"..ผมนี้งงเบย อยากถามจังว่า แล้วไปเช็คทำไม..

...หลายคนสงสัยว่ามีพี่เทพแบบนี้จริงหรือ? ...ในชีวิตจริง
...อยากบอกว่ามีเยอะซะด้วย ดูตัวอย่างได้ตาม งานส่งประกวดหนังสั้น งานของพี่เทพ
   จะโดดเด่นทั้งภาพสวย แสงงาม เทคนิคล้ำเลิศ เรียกว่าดีจนหาที่ตัดคะแนนไม่ได้ เสียอย่างเดียวคือชาวบ้านดูไม่รู้เรื่อง
   ด้วยเพราะ มักจะเน้นมุมมองในส่วนที่ตัวเองรับรู้ได้ เพียงมุมเดียวเท่านั้น ถ้าพี่เทพเก่งทั้งทีม ยิ่งเตลิดเปิดเปิง
   มันส์ สนุก จนกู่ไม่กลับ ใครจะทักท้วงก็โดนค่อนขอดว่า พวกชาวบ้านดูงานเทพไม่เป็น..ไม่ต้องไปสนใจ

...อยากบอกว่า ในชีวิตจริงเมื่อคุณจบออกมาทำงานเป็นมืออาชีพ
   คนที่ทำให้คุณมีกิน มีใช้ อยู่ทุกวันนี้ก็คือ พวกชาวบ้านที่ดูงานคุณไม่เป็นนั่นล่ะคับ
   ไอ้พวกเทพเก่งๆที่เป็นเพื่อนคุณตอนเรียน จบก็ออกมาเป็นศัตรูคอยทิ่มแทง แย่งงานคุณ..

...เปลี่ยนมุมมองซะใหม่ " ทำงานแบบเทพ(มืออาชีพ) แต่ดูงานแบบชาวบ้าน " จะดีกว่าไม๊คับ
www.p0p-it.blogspot.com

เห็นด้วยเลยครับ

เด็ดจริงๆ คอลั่มนี้

มักเป็นเช่นนั้นแล..หุ หุ

   ถ่ายงานชาวบ้านลูกทุ่ง ทำอลังการแบบหนังฮอลลีวูด บางครั้งแทบเปล่าประโยชน์  เช่นงานชนบทคนท้องถิ่นอิสานวิถีคนชนบท เจอเพื่อนใส่ซาวน์แบบหนังฝรั่ง พ่อเฒ่าแม่เฒ่านั่งดูไม่รู้อรรถรส  แต่พอใส่พิณ-แคน-โปงลางเข้าไป คนดูบอก ม่วนหลาย
  ณ ขณะนี้ ผมก็ถ่ายกล้องแบกบ่า 1 ตัว  กล้องเล็กแฮนดี้อีกสองตัว HD ทั้งหมด  เมื่อนำมาตัดต่อรวมกัน ดูพรีวิวแล้ว กล้องเล็กมันก็ชัดแบบกล้องเล็ก ห่างไกลกันลิบ  แต่ถ้าดูแบบไม่เทียบกัน มันก็โอเคอยู่นะ คิดง่ายๆเมื่อเราใช้เทป ภาพก็ด้อยกว่านี้ก็ยังไม่มีปัญหา  แต่เมื่อตัดต่อออกมาเป็นดีวีดีแล้ว โดยสายตาชาวบ้านไม่มีใครมานั่งจับผิดว่าช็อตนั้นไม่คมเท่าช็อตนี้สักที มองแค่องค์รวมว่าเราลำดับงานได้เป็นเรื่องเป็นราวสละสลวยแค่ไหน เก็บรายละเอียดครบถ้วนหรือเปล่า  เช่นงานบุญงานชาวบ้านงานวัด  ลองเข้าไปเก็บภาพแม่ครัวหนี่หน้าดำคร่ำเครียดดูบ้าง บางคนมักพูดว่า  คนอยู่ในครัวแต่งตัวไม่สวยไม่เคยได้ออกล้องเลยสักงาน  เพิ่งงานนี้เป็นงานแรก แล้วเขาก็ดีใจกันใหญ่ ชื่นชมความใส่ใจรายละเอียดของช่างกล้อง ถามเบอร์โทร บอกบวชลูกหลานจะจ้างต่อ  ประมาณนี้ครับ ได้ลูกค้าเพิ่มเติมมาบ่อยๆกะคนเบื้งหลังงานก็มีครับ

ตรงประเด็นมากเลยครับ
ถ้าได้เป็นพี่เทพแล้วลงยาก หาทางกลับไม่ค่อยถูก

ถ้าเราทักว่า "เอ้ย!!! เห็นสาวขาวๆนั่นมั้ย น่ารักมากกกกก"
พี่เทพ 1 จะตอบกลับมาว่า "ถ้าถ่ายหนัง... ในฉาก skintone จะ over ประมาณ 1 stop "
พี่เทพ 2 ก็กลัวน้อยหน้า "คนเดินผ่านเป็น background น้อยเกินไป ต้องมีคนเยอะๆ"


ย่องหนีก่อนดีกว่า...เรา

555 ใช่เลย เทพเอยะมาก คุยกันแต่เรื่องอุปกรณ์...

อันนั้นคงเทพที่อยู่ในวิมานกะลามั้งครับ

ผมเคยทำงานกับชาวบ้านที่เป็นชนเผ่าต่างๆ พอเอางานวีดีโอ ไปย้อมสีหรือตกแต่งแบบต่างๆ ปรากฏว่าชาวบ้านเขาไม่ชอบกันเป็นส่วนใหญ่ครับ  เขาจะชอบแบบธรรมดาๆ ไม่ต้องลีลาอะไรมาก เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ว่า ผู้ชมเขาไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย เหมือนท่่านเทพทั้งหลาย บางทีเราทำงานเรามัวแต่ไปเทียบกับท่านเทพ จนความเป็นตัวตนเราเกือบหาย ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ นี้ครับ

จะว่ายกหางตัวเองก็ยอมละครับ อิอิอิ


เคยมีอยู่ทีหนึ่ง น้องสะใภ้แต่งงานที่บ้านนอก ผมก็ไปร่วมวงเฮฮากะเค้าด้วย ตอนนั้นมีแต่กล้องแฮนดี้แคมเน่าๆตัวเดียว แต่ก็ถือติดมือไป กะถ่ายเอาฮาไว้ดูเองก็พอละ


ไปถึงงาน ปรากฏว่าเค้าจ้างตากล้องมาแล้วเรียบร้อย ก็ตากล้องชาวบ้านๆนี่แหละครับ ไม่ได้หรูหราอลังการอะไร แต่เอาว่ากล้องดีกว่าผมแน่ๆละกัน


ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เดินถ่ายไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละครับ ถ่ายหน้าบ้านหลังบ้าน ถ่ายทีเผลอเจ้าสาว แอบมุดเข้าไปถ่ายตอนทำครัว ตอนนั่งกินก็ถือกล้องถ่ายที่โต๊ะนั่นแหละ (ลุกก็อดกินดิ) อยู่กันจนแยกย้ายนั่นแหละครับ


กลับมากทม.เอามานั่งดู&ตัดต่อนิดหน่อย&ไรท์ใส่แผ่น แล้วก็ฝากญาติเค้าไปชุดนึง




ปรากฏว่า เค้าฝากชมมาครับ ว่า เออ ถ่ายครบถ้วนดี เก็บรายละเอียดทุกซอกทุกมุม ออกกล้องกันครบคน เก็บบรรยากาศความเฮฮาในงานได้ครบทุกรายละเอียด
อ้อ ไม่มีใครบ่นว่า ภาพไม่HD สีไม่ Film Look เสียงไม่อลังการ 5.1ch ซักคน




สรุปง่ายๆ - เข้าใจลูกค้า เข้าถึงความต้องการลูกค้า (ตอนรับงานอยู่ Ego ของตัวเองน่ะ พับเก็บใส่ลิ้นชักไว้ซะ) ก็ได้งานละครับ

พิมพ์ไปพิมพ์มาชักมันส์ เลยนึกออกอีกตัวอย่างหนึ่งขึ้นได้


ตะก่อน ที่บ้านผมทำกิจการล้างอัดรูป(เรากำลังพูดถึงยุคกล้องฟิล์มอยู่น่ะครับ ) มีตากล้องเร่ รับถ่ายภาพตามงานต่างๆ เป็นลูกค้าประจำอยู่สามสี่คน


มีอยู่คนหนึ่ง ฝีมือดี ถ่ายรูปมาครบถ้วนทุกงาน ไม่มีตกหล่น ออกมาใช้ได้ ไม่มีเสียซักรูป ล้างฟิล์มออกมาดูแล้ว พ่อผมแทบจะหลับตาปรินท์ได้เลย แทบจะไม่ต้องปรับแก้ช่วยเหลืออะไร


อีกราย...บอกตรงๆ ฝีมือถ่ายรูปไม่เอาใหน วัดแสงยังทำไม่เป็น ถ่ายออกมาไม่โอเวอร์ก็อันเดอร์ตลอด เห็นฟิล์มที่ล้างออกมา พ่อแทบจะเอาเท้าก่ายหน้าผาก เรียกว่าปรินท์รูปไป ด่าไปเลยก็ว่าได้


แต่ปรากฏว่า รายหลัง งานล้นมือ เอาฟิล์มมาล้างแทบจะทุกวัน ในขณะที่รายแรก นานๆจะโผล่มาที


เรื่องของเรื่องก็คือ ในขณะที่รายแรก นิสัยส่วนตัวออกศิลปิน อินดี้โคดๆ พูดไม่หวาน เจรจาไม่เป็น ลูกค้าบางคนจ้างกันงานเดียว แล้วก็ไม่กลับมาจ้างอีก
แต่รายที่สอง เป็นคนคบคนง่าย พูดคุยกับใครก็ถูกคอ เรียกใช้ง่าย ให้ไปถ่ายภาพอะไรตอนใหน พี่แกไปให้หมด เอาฉพาะเวลามีงานโรงเรียน ผู้ปกครองแทบจะต้องมาแย่งตัวกันอุดตลุด จะให้แกไปถ่ายรูปลูกให้




ถึงจะเป็นเรื่องเมื่อสามสิบปีมาแล้ว โลกเปลี่ยนไปถึงใหนๆก็ตาม แต่คิดว่าคงพอจะใช้เป็นกรณีศึกษา ให้กับพี่ๆน้องๆในที่นี้ได้บ้างนะครับ

ชอบมากครับ โดนพี่เทพมาเหมือนกันครับ 555

เคยนะ ทำงานกับพี่เทพ โดยตกลงว่า จะถ่ายไม่มาก เพราะจะตัดเพียงเเค่ 3-4 นาที จึงตัดสินใจรับงาน เอาเข้าจริงๆ พี่เทพ ลากยาว ถ่าย 7 วัน เริ่มงาน 7 โมง เช้า ถ่ายกันเเบบบ้าเลือด พี่เทพไม่สน จาก 7 โมงเช้า พี่เทพ ลากไป 5 ทุ่ม 3 ทุ่ม ตื่นตี 4 กลับ ตี 1 ตี 2  ถ่ายสัมภาษณ์  ไป 7 คน คนละ 3-15 นาที  พี่เทพใหญ่มาก อยากบอกพี่เทพว่า สะคลิปที่ต้องการคือ 3-4 นาที่ ที่ต้องการตัด ไม่จำเป็นต้องถ่ายบ้าเลือดขนาดนั้น ที่พี่เทพให้ถ่ายทั้ง 7 วัน รวมกัน 340 gb  ความยาวนาที ไม่ต้องผู้ถึง  อยากบอกพี่เทพ ว่าพี่เป็นเทพ ที่ไกลเกินเอื้อม จริงๆ  

ทำงานแบบที่ 13# เจอนี่ ผมว่าไม่ เ จ๊ ง ก็แปลกละครับ ขาดทุนวายป่วงแน่ๆ


(ทำงานไว้เลี้ยงปากท้อง ไม่ใช่ทำงาน Art สนองตัณหาตัวเองซักหน่อยว๊อยยยย)