อยากได้หัวใจช่างภาพ ( มีใครขายมั๊ยคับ )...

เดิมตั้งใจจะโพสไปไว้ในหัวข้อเก่า น้องใหม่ที่ไม่ควรทำ http://www.thaidfilm.com/read.php?tid=9698
แต่เขียนไปมางานเริ่มเข้า ( เข้าตัวพี่ใหญ่ ) เลยขึ้นหัวข้อใหม่ดีกว่า " อยากได้หัวใจช่างภาพ " ไปชมตัวอย่างงานที่โพสให้ชมก่อน แล้วค่อยมาคุยกันนะคับ.
http://www.youtube.com/watch?v=gy-MJqDrkSc




 นี่คือตัวอย่างความผิดพลาดที่เกิดจากการทำงาน ไม่รู้จะโทษใครดี ( มองเห็นความผิดพลาดนั้นกันหรือเปล่า )..
..ถ้าเรานึกถึงคนนั่งสมาธิ เราจะมองภาพเห็นคนนั่งนิ่งๆ เงียบๆ มีสิ่งเคลื่อนไหวในร่างกายคือลมหายใจเข้าออกเท่านั้น บรรยากาศภายนอกเงียบสงบ ลมพัดใบไม้ปลิว 
อารมณ์ภาพ ..สวยใส …ผ่อนคลาย  ความรู้สึกไม่กดดัน หรืออึดอัด เช่นนี้ ( เป็นเพียงตัวอย่างที่ตัดมาให้ชมเท่านั้น  งานจริงอาจจำกัดด้วยสถานที่ .. )
- กรณีทีมงานถ่าย มีโปรดิวเซอร์ไปด้วย คนที่จะโดนตำหนิมากที่สุดคือโปรดิวเซอร์ ในฐานะที่ปล่อยให้งานออกมาอย่างไร้อารมณ์เช่นนี้
- กรณีที่ช่างภาพไปถ่ายคนเดียว ( ด้วยความเชื่อในประสิทธิภาพของช่างภาพ ) ก็คงโดนตำหนิไปเต็มๆ อย่างไม่มีทางแก้ตัว..


ลักษณะของภาพ ที่ถ่ายทอดออกมา โดยทั่วไปมี 2 แบบ ( แบบบ้านๆ )  คือ 
 - แบบแนวอารมณ์ ( ตื่นเต้น , ซึ้ง , สวยใส ) , 
 - และแบบธรรมดาทั่วไป ( แบบที่เกิดขึ้นจริง เช่น งานสัมมนา , ขั้นตอนการทำงานต่างๆ )


ช่่างภาพหลายคน แยกแยะประเด็นการทำงานเหล่านี้ไม่ถูก ไปถึงสถานที่ถ่ายทำ ก็หยิบกล้องถ่ายๆๆๆ ตามทฤษฏีที่ท่องไว้ทุกข้อ แต่ลืมมองอารมณ์ของภาพ
ที่ถ่ายทอดออกมาว่าใช่หรือไม่ อาจเป็นเพราะเนื่องด้วยประสบการณ์ในการทำงานยังน้อยอยู่ หรือเป็นเพราะยังไม่สันทัดกับประเภทของงานที่แตกย่อยออกไป
มากมายเกินกว่าที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมได้ทัน ( เช่น เอ็มวี , ละครซิทคอม, สารคดีท่องเที่ยว ..แต่ละบริษัทคล้ายกัน ..แต่ไม่เหมือนกัน ฯลฯ ) 
ฉนั้น หน้าที่ของช่างภาพแต่ละคน จำต้องหาแนวทางของตัวเองให้เร็วที่สุดให้ได้ ว่าจะถนัดในแนวไหน เพราะเมื่อเราค้นเจอตัวตนที่แท้จริงของเราแล้ว 
เวลาไปไหนชื่อตัวตนของเรา ก็จะติดตามเราไปด้วยทุกที่ เช่น เอ็มวีฮาร์ดคอร์ช่างภาพคนนี้ , แนวสารคดีต้องคนนี้ , แนวซึ้งห้ามใช้คนอื่น คนนี้เท่านั้น ฯลฯ..
แต่เราก็อยากให้คุณเรียนรู้ทุกแนว ถนัดสันทัดได้ทุกแนว เพราะคุณสามารถรับงานได้หลากหลายมากขึ้น ( รวมถึงงานกราฟฟิคต่างๆที่นำมาประกอบในภาพ )


…ถ้าเราถ่ายงานแต่งงาน คุณต้องถ่ายทอดบรรยากาศความสุขล้นของบ่าวสาว และความปลื้มปิติของพ่อแม่ รวมถึงความสนุกของเพื่อนๆและแขกที่มาร่วมงานให้ได้..
…ถ้าเราถ่ายสารคดีแนวชีวิตจริง ความขมขืน ความลำบากยากเข็น จะถ่ายทอดออกมาอย่างไร ผ่านแววตาตัวเขาเองหรือถ่ายผ่านความรู้สึกจากคนรอบข้าง..
…ถ้าเราถ่ายแม่พาลูกมาหาหมอ ความกังวลที่แม่มีต่อลูก ลูกจะตายหรือจะรอด หมอจะรักษาให้ลูกตัวเองหายได้ไม๊ และจะรักษาด้วยวิธีไหน อันตรายหรือปลอดภัย..
….นี่คือตัวอย่างของงานทั่วไป ที่เป็นแบบธรรมดา แต่มีความซ่อนเร้นของอารมณ์ภาพ ..ซ่อนอยู ….อยู่ที่ตัวช่างภาพเอง..จะมองอารมณ์ของภาพนั้นออกหรือไม่..


ช่างภาพหลายคนมีความตั้งใจในการทำงาน ( ถ่ายทำตามหลักทฤษฏีทุกข้อไม่ตกหล่น ) , ทำงานเต็มที่ทุกครั้ง ( แตกทุกรายละเอียดของงาน ) , 
นิสัยดีรับผิดชอบสูง ( ตรงต่อเวลาไม่บ่น ) สู้ปัญหาไม่ถอย( แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้เก่ง ) แต่งานยังน้อยอยู่ ( ลูกค้าบ่นและไม่จ้าง ) ก็อย่าเพิ่งท้อจนหมดใจ
เราขอคุณเพิ่มอีกเพียง 1 ข้อ เท่านั้นจริงๆ  " พยายามถ่ายทอดอารมณ์ของภาพออกมา ให้สอดคล้องไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในขณะนั้น"....ทำให้ได้ 
นี่ต่างหากคือ..หัวใจในการทำงานของช่่างภาพที่แท้จริง..( มีใครขายเรารับซื้อ ) 

ขอบคุณครัีบ ที่หัวใจช่างภาพหายไปคงไปอยู่กับสาวๆแหละครับ อิอิ

คุณสายันต์ สัญญา ครับ
สายันต์ ขายใจใครจะซื้อ .... ( ล้อเล่นครับ )

ขอบคุณมากๆครับสำหรับความรู้ดีๆ

แต่ละคนก็ต้องมีสไตล์ของตัวเองแต่ต้องอยู่บนพื้นฐานของงานจงทำความเข้าใจเนื้องานให้ดีเสียก่อนว่าว่าคอนเซ็บของงานต้องการเป็นอย่างไรตีโจทย์ให้แตกแล้วค่อยขยายความตามความเหมาะสมแล้วค่อยทรอดแทรกสไตล์ของเราลงไป....แต่ทุกอย่างมันอยู่ที่ความพอดีและความลงตัว...........................................แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าความพอดีมันอยู่ตรงใหน...........................................โลกใบนี้คือโลกแห่งการเรียนรู้       .....แม้กระทั้งก่อนสิ้นลมหายใจเราไม่รู้หรอกว่าก่อนเราจะตาย เราจะรู้สึกอย่างไร      คนที่รู้คือคนที่หมดลมหายใจหรือคนที่ได้ตายไปแล้ว.....

เป็นผู้ช่วยช่างภาพไปก่อน อย่าพึ่งเปรี็ยว เก็บเกี่ยวประสบการณ์เยอะๆคงจะดีกว่า ทางลัดมันไปเร็วแต่ก็ตกหลุมกันมาเยอะแล้ว