๑๑๑๑ อีเลฟเฟ้น แคมป์ ที่เชียงใหม่ครับ แนะนำทีครับ ๑๑๑๑๑

         หลังจากว่างเว้นจากงานวีดีโอไปนานก็อยากจะให้ช่วยผมแนะนำ ผมหน่อยครับ
ผมอยากทำงานออกมาให้ดีที่สุด แต่ผมก็ไม่มีความรู้ที่ไหนก็อาศัยจากเวปนี้เป็นหลัก
เป็นครู ของผมเลยก็ว่าได้  และ ขอขอบคุณพี่ๆในเวปผู้ใจดีทั้งหลายที่บอกความรู้กันแบบ
ไม่มีกั๊กเลยนะครับ อยากรู้ว่างานผม ควรปรับปรุงตรงไหนบ้างครับ ผมไม่ใช่คนเก่งก็อยากจะ
ขอความรู้ๆและข้อแนะนำของพี่ๆไปปรับปรุงงานให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีกครับ เรื่องการตัดต่อผมมือใหม่มากๆ
ช่วยชี้แนะผมด้วยนะครับ ขอบคุณ พี่ thaidfilm มากครับ



ติมาเต็มที่เลยนะครับผมรับได้ และจะนำไปแก้ไขครับ



กล้อง 7D+60D
เลนส์ 50f1.4 11-16f2.8 70-200f2.8
เสริม glidecam และ libec 650
Picture style เฟลตฟลู ครับ

ชอบครับ
ให้อารมณ์สารคดีเลย
มุมกล้องหลายๆมุม เจ๋งดี
ชอบที่เล่นกับกระจกมากครับ

เอาใจช่วย และจะติดตามผลงานต่อๆไปครับผม

แจ่มเลยครับ สารคดีเลยนะเนี่ยย

ขอวิจารณ์ตามคำขอ......ตามความเห็นของผมละกันนะครับ

โดยรวมถ่ายทำมาดีนะครับ แต่ น่าจะมีภาพของช้างเยอะกว่านี้อีก
เช่นภาพ CU ต่างๆของช้าง  ภาพกิจวัตรของช้าง ควาญช้าง....

เนื่องจากดนตรีประกอบ ออกแนว ซึ้งๆ หม่นๆ เน้นอารมณ์ จึงอยากให้
เวลามีเสียงสัมภาษณ์ (VO) อยากให้ทิ้งอารมณ์ไปที่ช้างเยอะกว่านี้
เพราะมันน่าจะแสดงความผูกพันของตัวนำเนินเรื่องกับสิ่งที่เขาทำอยู่(กับช้าง)

ตอนจบ.....ห้วนไปหน่อยครับ  
แนะนำให้เปลี่ยนอารมณ์ไปเลย....ให้มีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อยนึง
ลองหาดนตรีประกอบอีกแบบมาใช้ด้วย และ หาทางเปลี่ยน MOOD ให้ได้
ออกมา....น่าจะกลมกล่อมกว่านี้อีกหน่อยครับ

ด้วยความเคารพนะครับ

ชอบงานแนวนี้ครับ นานๆจะมีมาสักที

เข้ามาชมผลงานของเจ้าของกระทู้ก็ได้มุมมองอะไรใหม่ๆ
ประกอบกับคำแนะนำจาก"อาจารย์นา" เข้ามาเติมเต็มในส่วนต่างๆ
ทำให้ผมได้เรียนรู้และนำไปปรับปรุงกับงานสารคดีมากขึ้นอีกเยอะเลยครับ

ยอดเยี่ยมเลยครับ

ขอบคุณ "คุณshimagu และอาจารย์นา" ครับ

ขอบคุณ พี่ kundech บางทีผมก็ไม่กล้าโพสงานเพราะคิดเยอะไป แต่ถ้าไม่มีคนชี้แนะไม่ไปไหนซักที
ขอบคุณ พี่  littletime นะครับ เกือบได้เจอกันที่ ดอยตุง ตอนไปกับ พี่อาร์ทแล้ว เสียดายจริงๆ
ขอบคุณ พี่ nunaz มากนะครับ เป็นประโยชน์กับผมมากๆ เลยครับ ผมเอางานของพี่เป็นต้นแบบเลยครับ เพราะผมชอบงานพี่มาก มาแต่ละที ไม่ซ้ำกันซักที แถม พัฒนาไปเรื่อยๆ เทียบเท่าสากลเลย
ขอบคุณพี่  atee_cmsound นะครับ รอดูงาน พี่โฟโต้ โยคี นะครับ
ขอบคุณพี่ monkeymagic ไว้เอางานมาแลกเปลี่ยน ความคิดกันนะครับ ผมรอชมอยู๋นะครับ

ผมก็มือใหม่เช่นกันนะครับ...เพลงมันซึ้งไปมั๊ยครับ ลองเพลงที่สุนกสนานตื่นเต้นๆยังครับ    


      รอเหล่าทวยเทพมาต่อครับ

เรื่องภาพเรื่องมุมชอบครับ  ถ้าเอาวิดิโอนี้ให้พวกฝรั่งที่บ้านเค้าดูเค้าตื้นตาตื่นใจมากเลยละ เพราะที่นู้นไม่มีช้างให้เห็นได้บ่อยๆ ดีครับๆๆผลิตผลงานที่ดีงามอย่างนี้ออกมาเยอะๆนะครับ ไม่ใช่ได้เเค่พี่ ไม่ใช่ได้เเค่เชียงใหม่ ประเทศไทยของเราก็ได้ด้วยครับ

ดูเพลินเลย แป้ปเดียวจบซะแล้ว...ชอบครับ.

ขอบคุณมากครับพี่ i-popba  งานนี้ลูกค้าเค้าอยากได้ไม่เกิน 3 นาทีครับ ผมก็จบไม่เป็นด้วย ท้ายมันเลย ห้วนๆเหมือนที่พี่ นูนา บอก

ตามคำขอมา...แบบส่วนตัวให้ช่วยคอมเม้นท์ และขอคำแนะนำมา ระหว่าง จขกท.กับผมหนะครับ
ท่านอื่นผ่านๆ ก็ได้ครับ เพราะออกตัวกับท่าน จขกท.ไปแล้วว่าปกติผมไม่บังอาจลงความเห็นหรือคอมเม้นท์ผลงานของเพื่อนๆ

หลักของภาพงานสารคดี อาจแตกต่างจากงานสร้างสรรอื่นสักนิด ตรงที่การสื่อความสมจริงให้ออกมาได้มากที่สุด
อย่าให้เหมือนใครมาโยกจอคอมหรือจอทีวีที่เรากำลังนั่งดูอยู่ ลดทอนการจัดฉาก หรือการสั่งเทคแอ็คชั่นแบบภาพยนตร์
ซึ่งทั้งหมดทำได้ดีแล้วครับ...
ดังนั้นสิ่งที่จะช่วยย้ำให้ความเห็นได้ดีคือให้คิดเสมอว่า เราในฐานะตอนนี้คือคนถ่าย และกำลังเป็นคนดูผ่านจออยู่พร้อมๆ กันในเวลาเดียว
ดังนั้นการนั่งดูย่อมไม่มีการวูบเข้าวูบออกของสายตา (ซึ่งกำลังทดแทนด้วยกล้อง) ให้ส่ายไปมาแน่นอน
หรือคงไม่มีใครอุตริโยกหัวเล่นระหว่างนั่งดูแน่นอน

ว่าไปสารคดีก็คล้ายงานข่าว ที่ไม่มีโอกาสเทคใหม่ แต่ดีกว่าข่าวตรงที่ เราอาจขอเทคใหม่เพื่อสร้างฟุตเสริมได้บ้าง
หรือถ้าใช้กล้องวิดีโอ เราสามารถซูมตูมมมม...เข้าไปตาม อย่างตอนทายาให้ช้าง แต่จะไม่มีการใช้ภาพช่วงระหว่างซูมเท่านั้นเอง)

ที่จะบอกตรงนี้คือ การรลดความวูบวาบของภาพลงให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
คือตัวกล้องจะต้องถูกจัดให้นิ่งมาก นิ่งสนิทเท่าไหร่ได้ยิ่งดี งานสารคดีที่เราทำจึงยิ่งจะออกมาดูเนี๊ยบ
ปล่อยให้ตัวละครหรือบรรยากาศภายในเฟรมเคลื่อนไหวกันเอง มีแพนมีทิ้วท์ มีเดินตามได้บ้าง
แต่ไม่ควรมีชักกล้องเข้าออกแนวไฮเปอร์แบบรายการวัยรุ่น

อย่างช่วงนั่งรถ (กำลังเดินทาง) และตบกลับมาหลังรถ ทำได้ดีมากเลยครับ ถือว่าเก็บนิ่งรักษาระยะได้ดีมากครับ
กระโดดโยกคลอนนิดๆ ให้รู้ว่าอยู่บนรถ
เปรียบเทียบกับที่ด้อยไปนิดคือก่อนจบ ภาพชวนเวียนสายตาไปนิดหนะครับ
แต่เชื่อว่าเป็นเพราะเดาแนวระยะการเดินของตัวละครอาจยากเกินคาดการณ์
ที่ขอแนะนำมาและจะแนะนำไป คือ ให้หนักแน่นระยะยืนให้มากที่สุดครับ ไม่เดินหาหรือถอยออก ถ้าไม่จำเป็น
เชื่อว่าท่าน จขกท.มีศักยภาพทำได้ดีอยู่แล้ว ที่ผมพูดมานี้ก็เป็นส่วนน้อยครับ แต่พยายามจับผิดให้ได้ ...แฮ่ๆๆ
(ไหนๆ ก็ขอมาเป็นส่วนตัวแล้วนิ) ชวนไปไกลให้สุดโต่งดู BBC เจ้าพ่อวงการไปเลยละกันครับ อิอิอิอิ...
ไม่มีการเดินตาม ไม่มีการซูมเข้าออก ไม่มีการ handheld เต็มที่วางขาตั้งบน balloon ไม่ก็ dolly
ยกเว้นการทำให้ภาพดูระทึก... ก็พอมีบ้าง

รวมๆ แล้วใช้การได้ดีครับ โดยเฉพาะโทนของงานจัดได้ดี สมส่วน ตามเวลาที่มี
วิ่งเข้าหาประเด็น เนื้อหาตามขั้นตอนที่ต้องการเล่า ที่ว่าห้วนคือ มันขาดตรงการสรุปนี่แหละครับ
หนังสารคดีจะสั้นจะยาวอย่างน้อยต้องมีเกริ่น ขยาย และสรุป ... เป็น 3 ส่วนที่ขาดไม่ได้ เด็ดขาด!!!
สรุปจากประโยคเด็ด ประโยคเดียวสั้นๆ ก็คือได้สรุป ดีกว่าขาดการสรุปครับ
อะไรก็ได้ เป็นคำพูดหรือตัวอักษรปิดท้ายเรื่อง
หรือจะเป็นการดึงประโยคที่สัมภาษณ์ข้อความเด็ดๆ เก็บไว้อย่าเพิ่งใช้งาน
แล้วเอามาปิดท้าย ที่ว่าให้ดึงเก็บเพราะเรื่องนี้ค่อนข้างสั้น กลัวคนดูจำได้ว่าเพิ่งพูดผ่านไป
จริงๆ อีกที่ว่าต้องมีเปิดเรื่อง แต่ด้วยเหตุผลบังคับว่ามันสั้นแค่ 3 นาทีกว่า
เราสามารถลดส่วนหัวออกไปก็ได้ครับ และดึงเข้าเรื่องเลยก็ถือว่าไม่น่าผิดกติกาอันใด
ถ้าลูกค้าต้องเนื้อยาวกว่านี้คงอีกหลักการนึง ยังไม่พูดถึงตอนนี้

อีกนิดเรื่องมุมกล้องครับ - ขอเดาว่าผู้ถ่ายอาจจะตัวสูงกว่าตัวละครไปนิด เห็นว่าบางช่วงกลายเป็นมุมกด
ซึ่งยังไม่ถึงหรือใช่สถานการณ์ที่เราต้องสร้างอารมณ์ตามหลักวิชาการ
(หลักที่ว่า...มุมกดให้ความรู้สึกเสมือนผู้พ่ายแพ้ อ่อนน้อม มุมเงยให้ความรู้สึกโอ่อ่ายิ่งใหญ่ ต่อตัวละคร)
ถ้าเก็บระดับสายตากับหัวบุคคลได้จะทำให้ทั้งเรื่องเนี๊ยบขึ้นอีกมากครับ มากจนแบบไม่ต้องหาที่จับผิดกันได้เลยหละ
อันนี้หมายถึงตัวละครที่เป็นคนเท่านั้นนะครับ วัตถุอื่น ส่วนประกอบอื่น หรือสัตว์ อาจไม่ต้องคำนึงถึงข้อนี้
เพราะอย่างเปรียบกับสัตว์ คนเรามีโอกาสสูงกว่าและเตี้ยวกว่าสัตว์ชนืดนั้นได้อยู่แล้วตามธรรมชาติ
แต่กับคนด้วยกัน ไม่ควรทำให้มีความรู้สึกว่าตัวกล้องอยู่สูงกว่าด้วยความไม่ตั้งใจ
คือจะสูงกว่าก็สูงให้ขาดไปเลย ต่ำกว่าก็ให้ดูภาพที่ได้มาว่าเราตั้งใจ

ผมอาจเขียนแล้วอ่านซีเรียส แต่ถ้าถามหาก้าวต่อไปเพื่อโอกาสเนี๊ยบขึ้นของงานแนวสารคดี ก็ตามนี้เลยละท่าน จขกท.

พี่ช้างพูดไปหมดแล้ว พูดได้ดีมากๆ ด้วย น้องวุฒิ ก็เอาไปพิจารณานะครับ ประสบการณ์พี่เขาสะสมมานับปี สรุปให้เราฟังแค่ไม่กี่ประโยค แต่มีความหมาย ถ้าเรารู้จักนำไปประยุกต์ใช้งานต่อ จะเป็นผลดีต่อตัวเรา และการทำงานของเราในที่สุด เ่ก่งแล้ววุฒิ เหลือเก็บรายละเอียดอีกเล็กๆ น้อยๆ ก็ขึ้นแท่นแล้ว

ขอบคุณพี่ ช้างและพี่อาท พี่สติ๊กกี้ และี่ พี่ๆทุกคน มากครับ ผมโชคดีที่ได้ประสบการณ์ดีๆจากพี่ๆ โชคดีที่ได้เจอพี่ๆครับ ไม่งั้นไม่มีทางที่ผมจะพัฒนาต่อไปได้

ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว ทำอะไรก็ทำคนเดียว หรือกับเพื่อน ไม่มีกี่คน ครั้นจะเข้าหาใครก็กลัว นั่น กลัวนี่ โชคดีที่ผมได้เจอพวกพี่

มันทำให้ผม ได้รู้เรื่องอะไรหลายๆอย่างที่ผมหาอ่านจากในเวปไม่ได้ และทำให้ผมกล้าที่จะเจอผู้คนมากกว่าแต่ก่อน

ขอบคุณพี่ๆมากครับ หวังว่าอนาคตข้างหน้าผมจะได้รับใช้พวกพี่ๆอีกนะครับ

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 13 ต้นฉบับโพสโดย shimagu เมื่อ 2011-10-06 12:33  :
ขอบคุณพี่ ช้างและพี่อาท พี่สติ๊กกี้ และี่ พี่ๆทุกคน มากครับ ผมโชคดีที่ได้ประสบการณ์ดีๆจากพี่ๆ โชคดีที่ได้เจอพี่ๆครับ ไม่งั้นไม่มีทางที่ผมจะพัฒนาต่อไปได้

ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว ทำอะไรก็ทำคนเดียว หรือกับเพื่อน ไม่มีกี่คน ครั้นจะเข้าหาใครก็กลัว นั่น กลัวนี่ โชคดีที่ผมได้เจอพวกพี่

มันทำให้ผม ได้รู้เรื่องอะไรหลายๆอย่างที่ผมหาอ่านจากในเวปไม่ได้ และทำให้ผมกล้าที่จะเจอผู้คนมากกว่าแต่ก่อน
.......

พี่อาร์ทนั่นแหละครับ ตัวการ...แฮ่ๆ