น้องใหม่ใช้กล้องเดียว เรามีแนวทางให้คุณ...

ไปช่วยงานน้องใหม่ เป็นละครสั้นประชุมกลุ่มในห้องสมุด ตัวแสดงหลัก4คนพูดคุยกันไม่ออกไปไหน
ทีมถ่ายมีเวลาไม่จำกัด ตัวแสดงก็เล่นได้หลายหน (เพื่อนๆกัน) ทุกคนอยากให้งานออกมาดีที่สุด .....

...เรามาดูวิธีการทำงานของการถ่ายกล้องเดียวโดยทั่วไป
- แบ่งทุกอย่างเป็นก้อนๆ( เป็นเหตุการณ์ๆไป) โดยถ่ายตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ
- ถ่ายทุกอย่างซ้ำๆกัน แต่หลายมุม ( ถ่ายให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้)

...รู้วิธีทำงานแล้วเรามาลองทำพร้อมกัน
- ภาพเปิดกว้างเห็นทั้งห้อง นร เดินเข้ามาทีละคน ทักทายเพื่อนที่อยู่ในห้องแล้วถ่ายกว้างจนจบ(1ครั้ง)
- ภาพใกล้ครึ่งตัวเดินเข้าห้อง ( ถ่ายอีกครั้งเหมือนเดิม)แพนซ้ายและถ่ายมุมนี้จนจบ(1ครั้ง)
  ถ่ายใกล้คนเดินเข้าอีกครั้งแต่ถ่ายแพนขวาแล้วพูดคุยจนจบ(1ครั้ง)
- ถ่ายใกล้คนเดินเข้าอีกครั้ง แต่คนเดินมากลางห้อง พูดคุยจนจบ ( 1ครั้ง)
- ย้ายกล้องมาทางซ้ายถ่ายไปทางขวา ถ่ายใหม่อีก 3ครั้งตั้งแต่ต้นจนจบ ( ถ่ายกว้าง2คน/ถ่ายใกล้อย่างละ1คน)
- ย้ายกล้องมาทางขวาภ่ายใหม่อีก 3ครั้งเหมือนเดิม ( กว้าง2คน/ใกล้ครั้งละ1คน)
- อยากให้ลองนับดูว่า รวมจำนวนครั้งทั้งหมด ที่ต้องถ่ายตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ใครรู้บ้างว่า
   ถ่ายไปทั้งหมดกี่ครั้ง (10ครั้ง นับให้แล้วคับ)

.....ถามว่า ถ้าเราเอาเนื้องานส่งไม้ต่อไปยังห้องตัดต่อ คิดว่าเขาจะตัดได้ไม๊
      มุมเยอะมากมายขนาดนี้  ถ้าพนักงานตัดต่อคนไหนบอก ตัดงานนี้ไม่ได้
     ...อย่างนี้ต้องไล่ออกสถานเดียว....ถูกต้องไม๊คับ (อยากให้อ่านจนจบ อาจผิดก็ได้)

....น้องใหม่หลายคน( พี่คนเก่งบางคน) คิดว่า การถ่ายกล้องเดียวคือ ถ่ายหลายมุม ถ่ายหลายครั้ง
   ถ่ายหลายขนาด คิดแค่นี้ก็พอ นอกนั้นไม่สน ...
อยากบอกว่า คิดผิดนะคับ  เพราะวิธีนี้มีข้อบกพร่องหลายข้อดังนี้-
- หลุดแอ๊คชั่น เช่น ถ่ายครั้ง1ชูมือขณะพูด, ถ่ายครั้ง2กอดอกเดินพูด,ถ่ายครั้ง3นั่งและเดินพูด ฯ
   เมื่อหลุดข้อนี้ ก็จะส่งผลไปยังข้อต่อไปคือ
- หลุดเวลา จะเห็นได้ชัดเมื่อมีเหตุการณ์ 2-3เหตุการณ์ดำเนินควบคู่กันไป
    เช่น คนเดินคนแรกพูดจบยังไม่นั่ง ในขณะที่คน2พูดไม่จบแต่นั่งแล้ว ( ในความเป็นจริงคนแรกต้องนั่งก่อน)
- หลุดอารมณ์ จากการทำงานที่ถ่ายเป็นก้อนๆ เวลาตัดก็ใช้เพียงสลับก้อนไปมา
   เลยทำให้ความรู้สึกของคนดูแยกเป็นก้อน เป็นส่วนๆ ต่ออารมณ์ไม่ติดด้วยเหมือนกัน

..สำหรับน้องใหม่ที่จำเป็นต้องทำงานโดยใช้เพียงกล้องเดียว ( เครื่องมือมีจำกัด)
      เรามีขั้นตอนแนะนำที่ต้องทำดังนี้คับ
1.- แยกส่วนสำคัญสุดจากบทออกมาก่อน เช่น พวกเราทุกคนต้องภาพกว้าง, ฉันรักเธอต้องภาพใกล้
2.- แยกส่วนสำคัญรองลงมาคือ ฉากเชื่อม ว่าจำเป็นต้องมีตรงไหนบ้าง  (เป็นฉากดึงอารมณ์คนดู )
     เช่น ชายนั่งจับมือกับหญิง ปกติเราจะถ่ายกว้างชายหญิงเล่นจนจบ, ถ่ายใกล้ชาย,ถ่ายใกล้หญิง
     แต่ซีนเชื่อม ที่ผมหมายถึง คือ ถ่ายใกล้ชายแพนลงมาที่มือแล้วไปจบหน้าหญิง
     เทียบกับการใช้ภาพกว้างเพียงภาพเดียว( คนดูจะมีอารมณ์ร่วมเมื่อดูภาพใกล้มากกว่า )
3.- เมื่อถึงเวลาทำงานจริง เริ่มแรกควรถ่ายภาพกว้างให้ได้ก่อน แล้วนำภาพกว้างนั้น
    มาเป็นแบบเพื่อถอด แอ็คชั่นของคนแสดง (ขณะที่พูดมืออยู่บนหรืออยู่ล่าง) , ดูกำหนดเวลาของ2เหตุการณ์
    ที่เดินควบคู่ไป ข้อควรระวังในการใช้ไมค์บูมถ่ายกว้าง เสียงจะเบาเพราะต้องถือให้สูงเพื่อไม่ให้เข้าเฟรม
   วิธีแก้คือ ให้ถ่ายสถานที่เปล่าที่ไม่มีคน  แล้วจึงนำมาบังก้านไมค์ตอนตัดต่อในภายหลัง
   เนื่องจากกล้องไม่เคลื่อนย้ายไปไหน ( เวลาถ่ายจริงสามารถกดไมค์บูมใกล้ตัวแสดงได้)

...น้องใหม่ที่กำลังจะทำงานโดยใช้กล้องเดียว อ่านขั้นตอนที่แนะนำแล้วรู้สึกว่ายาก
    วิธีแก้ง่ายนิดเดียวคับ คือการถ่ายหลายกล้องจะได้หลายขนาดภาพในครั้งเดียว ส่วนคนตัดต่อจะใช้ไม่ใช้
   ก็ขึ้นอยู่กับสไตล์การนำเสนอของแต่ละคนแล้วคับ

ระวังนะคับ ใครที่ยังถ่ายแบบเดิม คนตัดตัดไม่ได้ คนที่จะโดนไล่ออกอาจกลายเป็นคุณ
   ( ช่างภาพหรือผู้กำกับ )  ในข้อหาไม่ยอมทำการบ้านก่อนทำงานจริง
   โดยเฉพาะการทำงานสไตล์คนรุ่นใหม่นี้.. ผมล่ะเสียวแทนจริงๆ

สนใจบทความทั้งหมด หาอ่านได้อีกช่องทางหนึ่ง
http://p0p-it.blogspot.com/

ผมว่างาน ad production ยุ่งกว่านี้อีกนะครับ แบบนี้แค่มี camera report และเลือกเทคที่ชอบแล้ว คนตัดน่าจะสบายๆนะ นอกจากคุณคุม acting นักแสดงไม่ได้เอง ถึงมีหลุดมือไม้ออก นั่นเป็นความผิดของกระบวนการหน้ากอง เพราะฉะนั้น ผกก ผู้ช่วย ผกก ต้องมาตรฐานนิดนึง

ความรู้มาอีกแล้ว ขอบคุณมากครับ

...อาการแบบนี้ถ้าเกิดกับน้องใหม่เรียก "ประมาท " ส่วนกับพี่คนเก่งเขาเรียก " ไม่ยอมทำการบ้าน"
คือไปตายเอาดาบหน้า มาถึงไม่ต้องอ่านบท ซัดเลย ซ้าย ขวา กว้าง ( นึกว่ายังไงคนตัดก็ต้องตัดได้ )
..ถ้าเป็นละคร จะให้ความสำคัญกับแอ๊กชั่นมาก ห้ามหลุด สังเกตุได้จากการที่ ผกก. สั่งเทคขออีดิทช่วงที่เสีย
ทางรถโอบีก็จะเปิดเทปให้ดูว่า ช่วงนั้นทุกคนกำลังทำท่าอะไรอยู่ (ก็แหงล่ะใครจะไปจำได้ล่ะคับ เล่นกันหลายเทค)
แต่มีนักแสดงอยู่คนเดียวไม่เคยมาดูมอนิเตอร์เลย ก็คือพี่ออฟพงษ์พัฒน์ คนเก่ง เล่นกัน4คน  ใครผิด ใครเล่นไม่ดี
พอสั่งขออีดิทช่วงนี้นะ พี่ออฟเราก็จะไปยืนตรงจุดนั้นพร้อมทำท่าถือแก้วกาแฟแตะริมฝีปากแต่ยังไม่กิน
แรกๆผมก็ไม่เชื่อว่าแกจะจำได้ แต่พอเปิดเทปเช็คดู ถูกต้องทุกประการ หายากนะคับ ที่เล่นได้จำบทของตัวเองได้
จำแอ๊คชั่นของเทคที่เล่นได้ ในขณะเดียวกันก็จำบทคนอื่นที่พูดได้
...ถ้าเป็นทีมงานรุ่นก่อน ใครถ่ายแอ๊คชั่นหลุดแล้วต่อไม่ติด คนดูจับผิดได้เขียนส่งไปลงไทยรัฐ
เจอกันเมื่อไหร่เป็นโดนแซว ขายหน้าไปเรื่อยๆ หรือรอจนกว่า..จะมีคนทำผิดใหม่ แล้วมารับกรรมแทนคับ.

ประสบการณ์ล้วนๆ