ช่วยเสนอความคิดหน่อยครับ

เพื่อน ๆ พี่ ๆ ครับ ช่วยกันเสนอความคิดเนื้อเรื่องหน่อยครับ  คือผมได้รับโจทย์มาให้ทำหนังสั้น ในชื่อเรื่อง "สงครามอาหาร" แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำออกมาแนวไหน หรือเนื้อเรื่องยังไงดี ช่วยกันเสนอหน่อยครับ ขอบคุณครับ 

ถ้าฝีมือแอนนิเมชั่นดีลองแบบนี้มั๊ยครับ เป็นภาพคนทำอาหารแต่เน้นจับแคบที่กระทะเชฟ2คนทำอาหารแข่งกัน (คล้ายกับตีมหลักทั่วไปในรายการแข่งทำอาหาร) แต่คือจะประมาณว่า เราให้วัตถุดิบเป็นตัวหลักแทน และเครื่องปรุงต่างๆ อาจจะเป็นอาวุธของวัตถุดิบหลัก เช่นเชฟคนนึงใช้เนื้อ แต่เชฟอีกคนใช้ไก่ พอเชฟหยิบอะไรเข้าไปใส่กระทะ วัตถุดิบชิ้นนั้นก็จะแสดงตัวเป็นภาพขึ้นมา พร้อมกับอาวุธ(เครื่องปรุงที่ใส่ตามลงไป) **ตรงนี้ลองไปต่อยอดใส่ซีนนี้เอานะครับ                         ต่อสู้กันไปเรื่อยจนทำอาหารเสร็จ แล้วในฉากสุดท้าย เมื่อปรุงอาหารเสร็จแล้ววัตถุดิบแต่ละฝ่ายก็จะอยู่ในชุดเต็มอาวุธครบมือ กำลังจะรู้ผลแล้วตัดสลับไปมา      กำลังจะประจัญหน้ากันครั้งสุดท้าย แต่....คุณพระช่วยคนดันมาจิ้มอาหารขึ้นไปกินพอดี (ฉากนี้ประมาณว่าติดตลกนิดนุงตรงที่ว่า อ่าวเชี่ย กรูกำลังจะรู้แล้วว่าใครจะเจ๋งกว่า โดนกินทั้งคู่ซะงั้น555) สุดท้ายก็จบที่คนกินข้าวแบบไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ในศึกแห่งอาหารครั้งนี้ ......ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ ผมเสนออาจารย์ไปเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณทุกคนจริง ๆ ครับ

คิดต่อครับเพลินดี เรื่องระหว่างพี่กับน้อง วันนั้นคนพี่ซื้อไก่ทอดมียี่ห้อกลับมาพอถึงบ้านก็เย็น  แต่คนน้องซื้อไก่ทอดธรรมดาหน้าปากซอยมากำลังร้อน  คนพี่เลยขอกินด้วย คนน้องไม่ให้กิน เลยมีการต่อสู้ระหว่างพี่กับน้อง เพื่อแย่งไก่ทอดกัน  สนุกสิครับ อิอิอิ  ต่อสู้กันเพลินหันกลับมา อ้าว  ไอ้ด่างสุนัขที่เลี้ยงไว้แอบเอาไปกินแล้ว   เศร้าเลย   ขำขำครับ

เพิ่มเติมครับ  ลองคิดดูสงครามระหว่างร้านข้าวแกงหรือตามสั่ง กับอาหารฟาสฟู้ดประเภท เคเอฟซี แม็คโดนัล เชสเตอกริล ประมาณนั้นนะครับ อาจจะเปิดฉากด้วยคนส่งอาหารตามสั่งซึ่งใส่กล่องโฟมเข้าลิฟเพื่อไปส่งอาหาร จังหวะพอดีพนักงานเคเอฟซีมาส่งไก่  ทั้งคู่เลยต่อสู้กันในลิฟ   หรือไม่ก็ไปคิดต่อครับได้ครับ  ขำขำนะครับ  

  คือสมมุติว่าแอปเปิ้ลธรรมดา ลูกละ 10 บาท พอเอามาติดยิ่ห้อก็แพงขึ้นๆ   หรือไม่ก็ไปถ่ายร้านซุปเปอร์มาเก็ตครับ  สงครามของราคาที่แพงขึ้น สงครามของความเอาเปรียบผู้บริโภค   สุดท้ายประชาชนหรือผู้บริโภคต้องรับเคาระห์  เหมือนสงครามครับที่ผู้บริสุทธิ์ต้องตาย   อิอิอิ  ขำขำครับ  

ครับจบแบบ Happy Ending แถมได้ข้อคิดดีครับ มีข้อเสนอแนะนิดนึงครับ คือ เนื้อเรื่องแบบนี้มันออกจะการ์ตูน และดูเด็กๆ ไปนิดนึง ถ้าทำเป็น  2D  หรือ 3D Animation น่าจะเหมาะสมกว่า และด้วย Genre มันเป็นหนังเด็ก การมีฉากท้องแตกตายดูน่าจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ให้แค่ปวดท้อง จวนเจียนจะระเบิด แล้วก็ร้อง สะดุ้งตื่นมา ก็น่าจะเหมาะกับ Genre ของหนังนะครับ นอกนั้นก็เรื่องคำพูดของตัวละคร มันอาจจะดูเยิ่นเย้อไปนิด บางครั้งเรานำเสนอด้วยภาพไปเลยไม่ต้องพูดก็ได้ จะทำให้หนังมันดูกระชับขึ้นอีกครับ ลองพัฒนาต่อไปนะครับ วางเรื่องมาได้ดีในระดับของแนวเด็กๆ แฟนตาซีแบบนี้แล้ว อยากให้พัฒนาต่อไปจนทำเป็นหนังสั้นมาให้ได้ดูกันครับ  เอาใจช่วยครับ

ผมลองนั่งคิดเล่น ๆ ได้ประมาณนี้ ช่วยแนะนำหรือเสริมเพิ่มเติมหน่อยครับ  ขอบคุณครับ

ณ เมืองแห่งหนึ่ง มีเจ้าอ้วนคนนึง เจ้าอ้วนคนนี้เป็นคนที่มีนิสัยขี้เกียจ กินแล้วก็นอน วัน ๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่กิน
วันนึง เจ้าอ้วนเดินไปในตลาดเพื่อหาของกินแก้หิว เจ้าอ้วนแวะชิมทุกร้านที่มีของกินอร่อย ๆ ชิมอย่างเดียวโดยที่ไม่ซื้อ จนแม่ค้าแถวนี้เอือมระอากับนิสัยเจ้าอ้วน
เมื่อกลับจากตลาด เจ้าอ้วนก็มานอนกินขนมไปเรื่อย ๆ จนเผลอหลับไป
ฮ่า ๆๆๆ ไอ้เจ้าอ้วน แกกินข้าทุกวันกินไม่รู้จักอิ่ม จนข้าจะหมดโลกแล้วนะโว้ย ข้าไม่เอาแกไว้แน่ ข้าจะไปยกพวกมารุมแกให้ตายคากองอาหารเลย
เจ้าผักน้อย พูด ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก ข้าจะจับพวกเอ็งกินซะให้เรียบ ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ช่วยไม่ได้หนิ พวกเจ้าอยากเกิดมาเป็นอาหารของข้าเอง ฮ่าๆ
เจ้าผักตอบด้วยความหมันใส้ ได้เลย เดี่ยวข้าจะไปยกพวกข้ามารุมเจ้า ดูซิยังจะปากดีอีกมั้ย
และแล้ว เจ้าผักน้อย และพักพวก ฝูงใหญ่ ยกโขยงพากันมา เจ้าอ้วน ข้ามาแล้ว แน่จิงแกเข้ามาซิ
ได้เลย ไอ้พวกเศษอาหาร ข้าจะจับพวกเอ็งกินให้เรียบ
และแล้วก็เกิดการต่อสู้กันเกิดขึ้น
แต่เจ้าฝูงอาหารก็ต้องเสียกำลังให้กับเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนจับกินทีละคนสองคน จนแทบจะหมดกองทัพ
เจ้าผักเริ่มถอยกำลัง เพราะสถานการณ์เริ่มไม่ดี เจ้าอ้วนหัวเราะ เสียงดังเยาะเย้ย เจ้าพวกกองทัพอาหาร
และแล้วสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เจ้าอ้วนก็ล้มลงตรงหน้ากองทัพอาหาร เนื่องจากกินเหล่าสมาชิกในกองทัพเข้าไปมาก โดยไม่ดูพละกำลังตัวเอง
และสิ่งที่ตามมาท้องของเจ้าอ้วนเริ่มปริออก จนแตกออกมาต่อหน้าต่อตาพวกเหล่ากองทัพอาหาร และเจ้าอ้วนก็ตายในที่สุด
เจ้ากองทัพอาหาร ต่างดีใจ และพูดว่า สมควรแล้วที่เจ้าท้องแตกตาย เพราะเจ้ากินไม่ดูตัวเอง ฮ่า ๆ ตายเพราะตามใจปากจริง ๆ ในที่สุด ข้าก็เป็นอิสระแล้ว

เจ้าอ้วนสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น และแล้วท้องเจ้าอ้วนก็เริ่มป่วนอีกแล้ว เจ้าอ้วนเดินลงมาหาของกินในตู้เย็น แต่นึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
เจ้าอ้วนเริ่มกลัวจนรีบปิดประตูตู้เย็นอย่างเร็ว
และพูดตัดพ้อว่า ไม่เอาแล้ว ข้าจะไม่กินจุกกินจิกแล้ว ข้าจะต้องกินแต่พอปริมาณ ไม่ตามใจปากแล้ว

และหลังจากนั้นต่อมา เจ้าอ้วนเริ่มเปลี่ยนนิสัยตัวเองเป็นคนขยันทำงาน หมั่นออกกำลังกาย เลือกกินอาหารที่มีประโยชน์ และดูแลสุขภาพตัวเองอย่างสม่ำเสมอ
จนผู้คนแถวนั้นต่างยินดีกับนิสัยใหม่ของเจ้าอ้วน และเจ้าอ้วนได้รับฉายาใหม่ จากผู้คนแถวนั้นว่า ชายสุดหล่อ

Hahaha!! ชอบ "ผักกับไก่"  สุดท้ายต้องโดดกะทะตาย กลายเป็น ไก่ผัดขิง ...กด Like ให้เลยครับ

ขอบคุณทุกคนครับ ได้ไอเดียใหม่ ๆ เยอะเลย ^

ลองดูเป็นแนวคิดครับ

ทำอาหารแข่งกันครับ ง่ายสุด

OMG !!! สุดยอดไปเลยครับพี่ ทำให้ผมได้ไอเดียอะไรหลาย ๆ อย่างเลย  ที่ผมคิดไม่ออกเพราะว่า มันต้องถ่ายทำโดยใช้นักแสดงจิง และก็ใช้ 3D พร้อม เอฟเฟ็ค ตระการตา ผมเลยคิดแนวไม่ออกว่า จะทำให้เนื้อเรื่องเป็นอย่างไรดี ถึงจะเล่นกับ 3D และ เอฟเฟ็ค ที่สร้างขึ้นให้มันน่าสนใจ  อ ให้โจทย์ยากมากก

นักเรียนกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร แล้วทะเลาะกัน เอาอาหารปาใส่กัน ไป-มา ดุจสงครามก็ไม่ปาน รับรองว่า สงครามอาหารแน่ แต่ เอ... หรือจะเป็น สงครามโรงอาหารหว่า ฮิ ฮิ ฮิ  ล้อเล่นครับ คือ อันที่จริงก่อนอื่น ต้องนั่งคิดก่อนว่า Genre ของเรื่อง จะเป็นแบบไหน จะทำออกแนว ชีวิตเศร้า หรือ ตลก หรือ บู๊ หรือ Animation หรือแนวสยองขวัญสั่นประสาท หรือจะทำแนวสารคดี ขึ้นอยู่กับว่า คุณถนัดสร้างหนังแนวไหน เมื่อได้แล้ว ก็ค่อยหาประเด็นที่จะนำเสนออีกที โดยการสร้าง Premise ขึ้นมา เช่น ถ้าอาหารมีชีวิต และอยากทำสงครามแก้แค้นมนุษย์ที่กินมันเข้าไปทุกวัน จนจะหมดโลกแล้ว เรื่องราวมันควรจะเป็นอย่างไร หรือ ถ้าคนเราแปลงพันธุกรรมอาหาร จนมันมีชีวิตขึ้นมา และต้องการแก้แค้นมนุษย์ จะเป็นอย่างไรบ้าง หรือ หากพวกผัก เกิดไปหลงรักเนื้อไก่ แต่บรรดาผักกีดกัน ฝ่ายเนื้อไก่ก็ไม่ชอบผัก ทั้งสองเลยแอบคบกัน จนโดนจับได้ เลยถูกจับแยก แล้วทั้งสองก็เลยยอมตายด้วยกัน โดยไปโดดกะทะตาย กลายเป็น ไก่ผัดขิง (ล้อเลียน โรมิโอ แอน จูเลียต) อะไรแบบนี้ ผมยกตัวอย่างให้ฟังดูสนุกเข้าไว้ แต่จริงๆ แล้วมันใช้งานได้จริงๆ นะครับ ถ้าคุณพินิจพิเคราะห์ให้ดี จากนั้น ค่อยนำ Premise มาขยายรายละเอียดขึ้นไปอีก จนกระทั่งเป็น Treatment ยาวประมาณครึ่งหน้า หรือหนึ่งหน้า แล้วจึงค่อยลงรายละเอียดคำพูดต่างๆ จน Treatment กลายเป็น บทภาพยนตร์ หรือ Screenplay ในที่สุด เอาหลักการคร่าวๆ ไปก่อนแล้วกันครับ เพราะจริงๆ แล้วผมเชื่อว่า การเขียนบท มันไม่มีกฏเกณฑ์อะไรมาจำกัดได้ มันขึ้นกับจินตนาการของเรา แต่เราต้องลุ่มหลงกับจินตนาการนั้น จนทำให้คนอ่าน หรือคนดูเชื่อได้ว่า โลกจินตนาการที่เราสร้างขึ้นนั้น มันน่าสนใจ และสมจริง มีเหตุผล น่าเชื่อถือ ขอให้ได้เรื่องตามที่ต้องการนะครับ เอาใจช่วยครับ

บุญญฤทธิ์