หนังที่มีบทสนทนาเยอะ คนตาบอดยังดูรู้เรื่อง จัดเป็นหนังได้หรือเปล่า

เคยดูหนังของยอร์ช ฤกษ์ชัย พวงเพชร เรื่อง ส ค ส.ทวิตตี้ , วาเลนไทน์สวิตติี้ หรือหนังของมะเดี่ยว ชูเกีบรติ เรื่อง โฮม ความรัก ความสุข ความทรงจำ คุยกันเยอะมากๆ หรือที่เขาเรียกว่าไดอะร็อคมากไปน่ะครับ

หนังแบบนี้คนตาบอดยังดูรู้เรื่อง ลักษณะแบบนี้ถือว่าขาดคุณสมบัติของความเป็นหนังหรือเปล่าครับ 
เพราะถ้ามีบทสนทนาเยอะ ๆ เคยได้ยินมาว่าจะเป็นลักษณะของละครโทรทัศน์หรือละครเวทีนะครับ หรืออาจะเหมือนละครวิทยุเลย ต่างแค่ไม่บรรยายพฤติกรรมของตัวละครให้คนดูรู้ก็แค่นั้น

ต่อไปนี้ ผมเซพมาจากเวบ thaifilmdirector.com ที่ตอนนี้กลายเป็นแค่ตำนานไปแล้ว  ตั้งแต่ผมเรียนอยู่ม.3  ปี 2008 หรือ 5 ปีก่อน เป็นหัวข้อวิจารร์หนังเรื่อง ฝัน หวาน อาย จูบ ครับ
ข้อความที่ผมเชพไว้มีว่า


เขียนโดย : 5K
31 ธันวาคม 2008 02:34น.

จูบ... จบเร็ว สั้นไป เนื้อหาไร้สาระ กะจะให้ดูเท่ แต่ดันยัดเยียดความรุนแรง กับเรื่องเพศในบทพูด ทำให้โดยรวมดูด่อยไปเลย ทั้งที่ผู้กำกับอยากให้ออกมาตลกร้าย 

อาย.. เล่าเรื่องด้วยบทพูดเยอะไป ทำให้ดูคล้ายๆ ละครทีวีแต่มุขตลกที่ใส่มาก็ฮาดี โดยเฉพาะผู้ช่วยพระเอก ฮามาก ขโมยซีนไปเลย แต่ทะเลสวยมาก 

หวาน... บทดีมาก กินใจมาก ที่สำคัญ ได้เห็นว่าสายป่านกับนุ๊ก สุทธิดาในตอนแก่ จะยักแย่ยักยัน และสารรูปเป็นยังไง 

ฝัน...พี่เบิร์ดนะพี่เบิร์ด ทำผมปวดฉี่มากๆ โอ้ยย!! เมื่อไหร่มันจะจบสักทีวะ ...

ชอบกระทู้มากครับ

เท่าที่ดู ๆ มา ผมว่ามันอยู่ที่แนวของหนังนั้น ๆ นะ ... หนังพูดเยอะ ๆ มันจะมีแนวของมันอยู่ ช่วงสมัยหัดฝึกภาษา ผมก็หาหนังแนวนี้แหล่ะมาดู มันก็เป็นหนังนะ มีเยอะด้วย

กระทู้นี้โดนบล็อค ระบบจะซ่อนข้อความหรือไฟล์แนบอัตโนมัติ สามารถมองเห็นได้เฉพาะผู้ดูแล!

หนังก็คือหนังฮะ

อยู่ที่ว่าจะถ่ายทอดออกมายังไง ถึงไม่ตรงใจคุณ แต่ก็อาจตรงใจคนอื่นๆอยู่บ้าง

อย่าไปมองอย่างงั้นฮะ ศิลปะ ไม่มีกฎ เกณฑ์ ผิด ถูก เปิดใจกว้าง ๆ นะฮะ

กระทู้นี้โดนบล็อค ระบบจะซ่อนข้อความหรือไฟล์แนบอัตโนมัติ สามารถมองเห็นได้เฉพาะผู้ดูแล!

หนังเรื่องโฟนบูธ นี่ก็พูดทั้งเรื่องครับ แถมเกือบทั้งเรื่องอยู่ที่ตู้โทรศัพท์ แต่มันก็สามารถทำให้คนดูลุ้นระทึกไปกับหนังได้ครับ

อยู่ที่ผู้กำกับต้องการสื่ออะไรกับคนดูจริงๆ

กระทู้นี้โดนบล็อค ระบบจะซ่อนข้อความหรือไฟล์แนบอัตโนมัติ สามารถมองเห็นได้เฉพาะผู้ดูแล!

มีพี่ๆท่านใดอยากให้ความรู้อีกบ้างไหมครับ

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 23 ต้นฉบับโพสโดย bobbybrass เมื่อ 2012-08-15 17:22  :
ผมเคยฟังพี่ผู้กำกับท่านหนึ่ง workshop เกี่ยวกับหนังนะครับ
เขาตั้งคำถามขึ้นมาว่า " ภาพยนตร์ กับ ละคร ต่างกันอย่างไร ? "


คำตอบที่ถูกต้องคือ " ภาพยนตร์เน้นการเล่าเรื่องด้วยภาพ ส่วนละคร เน้นการเล่าเรื่องจากบทพูดครับ "
.......

ชัดเจนเลย ขอบคุณครับ

ผมเคยฟังพี่ผู้กำกับท่านหนึ่ง workshop เกี่ยวกับหนังนะครับ
เขาตั้งคำถามขึ้นมาว่า " ภาพยนตร์ กับ ละคร ต่างกันอย่างไร ? "


คำตอบที่ถูกต้องคือ " ภาพยนตร์เน้นการเล่าเรื่องด้วยภาพ ส่วนละคร เน้นการเล่าเรื่องจากบทพูดครับ "
ผมว่าตรงนี้เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ภาพยนตร์ดูมีอะไรมากกว่าละครอ่ะครับ คือดูแล้วต้องคิดก่อน ถึงจะเข้าใจ ไม่ใช่ดูแล้วก็อ๋อๆๆๆๆไปได้ตลอดเหมือนละคร(เพราะบทพูดมันบอกเราทุกอย่าง)

ละครสร้างขึ้นเพื่อให้เข้าใจง่ายที่สุด แม่บ้านทำความสะอาดบ้านอยู่ เปิดละครไว้ ฟังแต่เสียงก็ยังเข้าใจเรื่อง แต่ภาพยนตร์ คนดูนั่งจ้องหน้าจออยู่ตลอดอยู่แล้ว(ไม่นับเวลาฉายตามเคเบิ้ล หรือดูแผ่นที่บ้าน)  มันก็เล่นได้เยอะกว่า จะเป็นบทพูดตรงๆเลย หรือจะเล่าผ่านภาพ เล่าผ่านสัญลักษณ์ เทคนิคต่างๆ ได้ทั้งนั้น


อย่างเช่นถ้าจะสื่อว่านั่งรอใครซักคนนานมากๆ
- ภาพยนตร์ก็อาจจะเล่าด้วยภาพนาฬิกา  เข็มนาฬิกาที่เดินไปเรื่อย
- ละครก็คงจะเล่าด้วยการ ให้ตัวละครซึ่งอยู่คนเดียวพูดขึ้นมาว่า "รอนานแล้วนะ ทำไมไม่มาซักที"

ซึ่งในความเป็นจริง ไม่มีใครพูดคนเดียวอยู่แล้วใช่ไหมล่ะครับ นี่ก็เป็นอีกประเด็นที่ทำให้ภาพยนตร์มันจริงกว่าละคร มันคือสเน่ห์อีกข้อของภาพยนตร์ครับ

พูดน้อย พูดเยอะ ก็ไม่เป็นไรครับ ขอให้คนดูชอบ แล้วไปดูกันเยอะๆ พอ!

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 20 ต้นฉบับโพสโดย tanum เมื่อ 2012-08-15 15:50  :
ที่บอกว่า หนังคือการเล่าเรื่องด้วยภาพ ละครคือการเล่าด้วยบท มันไม่ได้อยู่ที่ไดอะล็อกมากหรือน้อยครับ

หนังบางเรื่องบทพูดเยอะ เพราะมันต้องเยอะ

แต่ที่บอกว่า ดำเนินเรื่องด้วยไดอะล็อก เพราะว่าบางประโยค บางคำพูดเนี่ย มันไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ แต่ละครก็จะใส่บทนั้นออกมาเช่น
.......

อ้อ...ครับ เข้าใจเลยครับ  

ที่บอกว่า หนังคือการเล่าเรื่องด้วยภาพ ละครคือการเล่าด้วยบท มันไม่ได้อยู่ที่ไดอะล็อกมากหรือน้อยครับ

หนังบางเรื่องบทพูดเยอะ เพราะมันต้องเยอะ

แต่ที่บอกว่า ดำเนินเรื่องด้วยไดอะล็อก เพราะว่าบางประโยค บางคำพูดเนี่ย มันไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ แต่ละครก็จะใส่บทนั้นออกมาเช่น

ตัวแสดงร้าย ฝ่ายหญิงโกรธ ถ้าเป็นละคร ก็จะกรี๊ด ๆ ๆ ๆ พร้อมด้วยไดอะล็อกมากมายแสดงว่าโกรธอยู่

แต่หากเป็นหนัง อาจจะแสดงออกด้วยสีหน้า แววตา ท่าทาง หรืออะไรก็ตาม ซึ่งพอมองออกก้จะดูรู้ว่า นี่ชั้นกำลังโกรธอยู่นะ

ประมานนี้ครับม

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 17 ต้นฉบับโพสโดย impeus เมื่อ 2012-08-15 14:45  :
แนะนำว่าลองไปดูหนังเรื่อง social network ที่เขียนบทโดย แอรอน ซอร์คินดูนะครับ ตัวละครพูดน้ำไหลไฟดับแบบอ่านซับกันไม่ทันเลย

มันขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากจะสื่อสารอะไรกับคนดูมากกว่าครับ ไม่เกี่ยวหรอกว่าบทพูดเยอะต้องเป็นละครหรอกครับ หนังหลายๆ เรื่องก็ทำตรงนี้ไว้เช่นหนังเควนติน
12 angry men หนังของวู้ดด้อัลเลน พวกนี้เน้นบทพูดทั้งนั้นครับ

.......

สรุปว่าหนังต้องเล่าเรื่องด้วยภาพ มากกว่าที่จะเล่าเรื่องด้วยบทสนทนา
แต่ก็น่าจะอยู่ที่ผู้กำกับด้วยว่าต้องการจะสื่ออะไรออกมาใช่ไหมครับ ถ้าต้องการเล่าเรื่องด้วยบทสนทนาก็อนุโลมได้
เพราะไม่มีอะไรเป็นกฏที่ตายตัวอยู่แล้ว