"ทำงานแบบเทพ แต่ดูงานแบบชาวบ้าน"..

..มีงานด่วนถ่ายวีดีโอรับปริญญาจ้างพี่เทพไปทำแทน ลูกค้ามีงบน้อยขอฟลูเฟรม1กล้อง
หนิทหนมกันแถมให้1กล้องhdไม่ฟลูเฟรม ออกงานถ่ายเสร็จ ฝากพี่เทพตัดต่อส่งงานลูกค้า
..ดูไปดูมา ทำไมมีแต่ภาพจากกล้องฟลูเฟรม ภาพจากอีกกล้องหายไปไหนทำไมไม่ใช้
   หรือน้องช่างภาพถ่ายมาเสีย ไปเปิดดูสต๊อกงานก็เห็นโอเคทุกอย่าง เลยสอบถามไปยังทีมถ่าย
..."ภาพกล้อง2สวยสู้กล้อง1ไม่ได้ "พี่เทพอธิบาย ..ผมดูจากทีวีก็ไม่เสียหาย ชัด สวย ผมแย้ง
..." งั้นพี่ลองสังเกตุสีภาพดูดีๆนะคับ จะเห็นภาพหน้าตึกสีอมม่วง ภาพในตึกสีอมเขียว สีไม่เป็นธรรมชาติ"
     พี่เทพพยายามชี้แจงอธิบาย ..ส่วนผม มองมุมไหนสีก็ดูเหมือนกันทุกช็อต
   พี่เทพรุกต่อ.." และที่ผมยอมไม่ได้คือ พอนำภาพมาเข้าโปรแกรมเช็คสี
   คุณภาพบิทเรทของกล้องตัวนี้แย่มาก"..ผมนี้งงเบย อยากถามจังว่า แล้วไปเช็คทำไม..

...หลายคนสงสัยว่ามีพี่เทพแบบนี้จริงหรือ? ...ในชีวิตจริง
...อยากบอกว่ามีเยอะซะด้วย ดูตัวอย่างได้ตาม งานส่งประกวดหนังสั้น งานของพี่เทพ
   จะโดดเด่นทั้งภาพสวย แสงงาม เทคนิคล้ำเลิศ เรียกว่าดีจนหาที่ตัดคะแนนไม่ได้ เสียอย่างเดียวคือชาวบ้านดูไม่รู้เรื่อง
   ด้วยเพราะ มักจะเน้นมุมมองในส่วนที่ตัวเองรับรู้ได้ เพียงมุมเดียวเท่านั้น ถ้าพี่เทพเก่งทั้งทีม ยิ่งเตลิดเปิดเปิง
   มันส์ สนุก จนกู่ไม่กลับ ใครจะทักท้วงก็โดนค่อนขอดว่า พวกชาวบ้านดูงานเทพไม่เป็น..ไม่ต้องไปสนใจ

...อยากบอกว่า ในชีวิตจริงเมื่อคุณจบออกมาทำงานเป็นมืออาชีพ
   คนที่ทำให้คุณมีกิน มีใช้ อยู่ทุกวันนี้ก็คือ พวกชาวบ้านที่ดูงานคุณไม่เป็นนั่นล่ะคับ
   ไอ้พวกเทพเก่งๆที่เป็นเพื่อนคุณตอนเรียน จบก็ออกมาเป็นศัตรูคอยทิ่มแทง แย่งงานคุณ..

...เปลี่ยนมุมมองซะใหม่ " ทำงานแบบเทพ(มืออาชีพ) แต่ดูงานแบบชาวบ้าน " จะดีกว่าไม๊คับ
www.p0p-it.blogspot.com

เคยเจอมา  บ่าสาวหาช่างทีมเวอร์ค ภาพนิ่ง 3 วีดีโอ 3 ผู้ช่วยอีก รวมแล้วน่าจะถึง 10 ชีวิต  
แล้วเราเป็นช่างภาพที่พ่อแม่เจ้าบ่าเจ้าสาวจัดหาไป  ไปเจอกันที่งาน  โอ้ว!!! แล้วเราเป็นช่างวีดีโอไปคนเดียวมันจะได้ภาพไหมเนี่ย  (นึกในใจ) เพราะแทบทุกตารางนิ้วในห้องประกอบพิธี มีแต่ทีมช่างภาพจนแขกในงานมองไม่เห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาว  แอบไปถามพ่อแม่เจ้าสาว  ทำไมต้องให้ผมมาด้วย ก็มีทีมใหญ่มาแล้วผมไม่ต้องก็ได้มังครับ จะได้ไม่เยอะคนเกินไป ช่างจะได้ทำงานสะดวก ผมไม่ซีเรียสนะครับ  เขาบอก-สไตล์วัยรุ่นเราไม่ชอบดู มุมภาพปกติไม่ค่อยมี ถ่ายงานสั้นเกินไปไม่ต่อเนื่อง  งานแต่งคนโตเห็นมาแล้ว เลยต้องหาคุณมาถ่ายเอาไว้ด้วย ไม่เอาแบบวัยรุ่นดูนะ แบบเดิมที่เราเคยใช้บริการนั่นแหละดีแล้ว ,  จริงๆแล้วผมอยากกลับ แต่ก็ด้วยเป็นลูกค้าเก่าแก่เรียกใช้ก็ต้องทำ  ผมบอก หลายคนเกินไปถ่ายได้ไม่ดีมากนะครับ  -ไม่เป็นไร เข้าใจอยู่ เอาเท่าที่ได้ไม่ว่ากัน
     มันเป็นอย่างที่เราคิดไม่ผิด  เทพทั้งหลายบังมุมอุดตลุด เพราะพยายามเข้ามุมแล้วไม่ยอมปล่อย  แต่การได้ถ่ายงานลักษณะนี้มากๆจะเป็นผลดีในแง่สอนให้เราอดทนเพื่อรอโอกาสหาจังหวะที่เหมาะสม การคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าที่จะบันทึก ความใจเย็น สุภาพอ่อนน้อม- การแต่งกายสุภาพ ล้วนเป็นข้อที่เราต้องมี  
   ช็อตสำคัญก็ตอนสวมแหวน มอบสินสอด  เทพทั้งหลายแบ่งงานกัน เทเล  นอร์มอล มาโคร   เจ้ามาโครก็ถ่ายแบบเอาชัดยิ่งกว่ากล้องส่องพระ  ขณะเรากำลังถ่ายวีดีโอมีเดียมช็อต เขาก็เข้าไปถ่ายโคลสอัพหัวแหวนที่นิ้วเจ้าสาว แล้วก็นานด้วย  ถอยออกมาแป๊บนึง เดี๋ยวได้มีวิ่งเข้าออกเป็นระยะ ช็อตของเราหากตัดพี่เทพออกทุกช็ตก็คงเหลือช็อตละสองหรือสามวิ
    ถ้าเป็นอย่างนี้ งานของเราหากใครเห็นก็ว่าถ่ายงานไม่เป็นซะแน่แท้  ตัดสินใจขอร้องว่า  ขออนุญาตทุกกล้องถอยมาอยู่ระยะห่างเท่าๆกันแล้วซูมเอาได้ไหมครับ ไม่งั้นกล้องผมถ่ายไม่ได้ ถ้าถอยมาอยู่ห่างเท่าๆกัน เราได้ภาพกันทุกคน ขออนุญาตครับ
    พ่อแม่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเอ่ยต่อว่า  
" นี่กล้องที่ฉันหามาให้เขาถ่ายด้วยนะ กล้องอื่นก็หลบให้เขาหน่อย"  
พี่เทพทั้งหลายออกอาการ ซึ่งผมก็ไม่มีเจตนาอื่นใด เสียงแขกในงานที่มุงดูเจ้าบ่างเจ้าสาว เปล่งออกมาโดยมิได้นัดหมา  เอ้อ!!! ใช่..มองไม่เห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวเลย
    แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น  ความอดทน สุภาพกับทุกคน จะพาให้งานผ่านไปได้ แต่เคยเห็นเพื่อนๆบางราย เมื่อเกิดภาวะกดดัน ในที่สุดจะเหลืออยู่แค่ทีมเดียวในงาน  ซึ่งผมไม่เห็นด้วยถ้าเป็นเช่นนั้น
  การทำงานร่วมกันกับคนอื่น เป้าหมายเดียวกันคือทำให้ลูกค้าพอใจด้วยกันทุกคน แต่ถ้าเรากีดกันโอกาสกับผู้อื่นเราก็จะติดลบเช่นกัน ไม่ว่าเราจะงานดีเป็นที่ชื่นชม หากน้ำใจไม่มีเข้ากับคนอื่นไม่ได้ เราจะไร้เพื่อน
    
อย่าลืมว่า แม้คนละทีมไปเจอกัน อะไรที่แบ่งปันกันได้ก็แบ่งกัน ทักทายกัน รู้จักกันไว้ โอกาสหน้าเจอกันจะทำงานร่วมกันงราบรื่น  เช่น เรามีสปอตไลท์เปิดอยู่ เพื่อนต่างทีมกำลังถ่าย แม้เราถ่ายเสร็จ รอจะปิดไฟ ก็จงรอจนช็อตที่เพื่อนกำลังถ่ายเสร็จสิ้นลงเสียก่อน อย่าไปปิดไฟกลางคัน อันจะหมายถึงแสดงมารยาทไม่ดีต่อกัน ถ้าเราไปถึงก่อนเตรียมไฟก่อน เพื่อนต่างทีมเข้ามาทีหลัง ปลั๊กไฟที่บ้านเจ้างานเต็มไม่มีที่เสียบ จงแบ่งปันหากเรามี อย่าครอบครองโอกาสเพียงคนเดียว หากเจ้าภาพดูแลเรื่องอาหาร มีโอกาสทานอย่าเอาตัวรอดเพียงเรา มีน้ำใจเรียกเพื่อนร่วมทานด้วย ไม่ใช่ตัวใครตัวมัน เขายินดีหรือไม่นั่นอีกเรื่องนึง  เมื่อเขารู้ว่าเราเอื้อเฟื้อ เชื่อเถอะ เขาไม่ลืมสิ่งที่เราทำดีกับเขาไว้อย่างแน่นอน เจอกันที่ไหนก็จะยิ้มให้กัน คนวงการเดียวกันก็จะเป็นสังคมที่มีความสุขครับ

..มาเพิ่มเติมข้อมูลคับ
...สำหรับพี่เทพของผม นอกจากจะเลือกตัดเฉพาะกล้อง 1 แล้ว ภาพที่ใช้ส่วนมากจะอันเดอร์
พอถามไปว่า "ช่วยทำให้มันสว่างหน่อยได้ไหม เพราะลูกค้าเขาดูเป็นแต่มืดกับสว่าง "
..พี่เทพสวนทันทีว่า" ช่างภาพถ่ายมาเสียช่วยไม่ได้" ( จริงๆ หน้าที่ของคนตัดต่อ )
.. สิ่งที่ควรดูกลับไม่ดู สิ่งที่ไม่ควรดูกลับใส่ใจ.. ติติงมากก็ไม่ได้..
" ทำไมงานของพี่ที่ส่งมามีแต่ปัญหาทุกงาน "..กลายเป็น..ผมผิดเพราะส่งงานให้เขา
  ..เฮ้อ หมดแรงจริงๆงานนี้..

..สำหรับวงการภาพนิ่งก็เคยเห็นพี่เทพเหล่านี้เยอะแยะ(ใครรู้บ้าง)  
  เวลาถ่ายภาพเสร็จ ก้อจะคว้ากล้องมากดซูๆมจนสุด เข้าไปถึงขอบเสื้อ แล้วบอกไม่ชัด สีเพี้ยนซ้อน
...มะรู้จะกดดูทำไม เวลาลูกค้าเขาดูในคอมหรือนำไปใช้เขาก็ใช้ภาพเต็ม .. ไม่เห็นใครต้องกดเข้าไปดู
    ว่าสีเสื้อสีเหลื่อม
...ฝากสำหรับพี่เทพและน้องใหม่นะคับ " ทำงานแบบมืออาชีพ(พี่เทพ)..แต่ดูงานแบบลูกค้านะคับ " ขอร้อง

ทำงานแบบที่ 13# เจอนี่ ผมว่าไม่ เ จ๊ ง ก็แปลกละครับ ขาดทุนวายป่วงแน่ๆ


(ทำงานไว้เลี้ยงปากท้อง ไม่ใช่ทำงาน Art สนองตัณหาตัวเองซักหน่อยว๊อยยยย)

เคยนะ ทำงานกับพี่เทพ โดยตกลงว่า จะถ่ายไม่มาก เพราะจะตัดเพียงเเค่ 3-4 นาที จึงตัดสินใจรับงาน เอาเข้าจริงๆ พี่เทพ ลากยาว ถ่าย 7 วัน เริ่มงาน 7 โมง เช้า ถ่ายกันเเบบบ้าเลือด พี่เทพไม่สน จาก 7 โมงเช้า พี่เทพ ลากไป 5 ทุ่ม 3 ทุ่ม ตื่นตี 4 กลับ ตี 1 ตี 2  ถ่ายสัมภาษณ์  ไป 7 คน คนละ 3-15 นาที  พี่เทพใหญ่มาก อยากบอกพี่เทพว่า สะคลิปที่ต้องการคือ 3-4 นาที่ ที่ต้องการตัด ไม่จำเป็นต้องถ่ายบ้าเลือดขนาดนั้น ที่พี่เทพให้ถ่ายทั้ง 7 วัน รวมกัน 340 gb  ความยาวนาที ไม่ต้องผู้ถึง  อยากบอกพี่เทพ ว่าพี่เป็นเทพ ที่ไกลเกินเอื้อม จริงๆ  

ชอบมากครับ โดนพี่เทพมาเหมือนกันครับ 555

พิมพ์ไปพิมพ์มาชักมันส์ เลยนึกออกอีกตัวอย่างหนึ่งขึ้นได้


ตะก่อน ที่บ้านผมทำกิจการล้างอัดรูป(เรากำลังพูดถึงยุคกล้องฟิล์มอยู่น่ะครับ ) มีตากล้องเร่ รับถ่ายภาพตามงานต่างๆ เป็นลูกค้าประจำอยู่สามสี่คน


มีอยู่คนหนึ่ง ฝีมือดี ถ่ายรูปมาครบถ้วนทุกงาน ไม่มีตกหล่น ออกมาใช้ได้ ไม่มีเสียซักรูป ล้างฟิล์มออกมาดูแล้ว พ่อผมแทบจะหลับตาปรินท์ได้เลย แทบจะไม่ต้องปรับแก้ช่วยเหลืออะไร


อีกราย...บอกตรงๆ ฝีมือถ่ายรูปไม่เอาใหน วัดแสงยังทำไม่เป็น ถ่ายออกมาไม่โอเวอร์ก็อันเดอร์ตลอด เห็นฟิล์มที่ล้างออกมา พ่อแทบจะเอาเท้าก่ายหน้าผาก เรียกว่าปรินท์รูปไป ด่าไปเลยก็ว่าได้


แต่ปรากฏว่า รายหลัง งานล้นมือ เอาฟิล์มมาล้างแทบจะทุกวัน ในขณะที่รายแรก นานๆจะโผล่มาที


เรื่องของเรื่องก็คือ ในขณะที่รายแรก นิสัยส่วนตัวออกศิลปิน อินดี้โคดๆ พูดไม่หวาน เจรจาไม่เป็น ลูกค้าบางคนจ้างกันงานเดียว แล้วก็ไม่กลับมาจ้างอีก
แต่รายที่สอง เป็นคนคบคนง่าย พูดคุยกับใครก็ถูกคอ เรียกใช้ง่าย ให้ไปถ่ายภาพอะไรตอนใหน พี่แกไปให้หมด เอาฉพาะเวลามีงานโรงเรียน ผู้ปกครองแทบจะต้องมาแย่งตัวกันอุดตลุด จะให้แกไปถ่ายรูปลูกให้




ถึงจะเป็นเรื่องเมื่อสามสิบปีมาแล้ว โลกเปลี่ยนไปถึงใหนๆก็ตาม แต่คิดว่าคงพอจะใช้เป็นกรณีศึกษา ให้กับพี่ๆน้องๆในที่นี้ได้บ้างนะครับ

จะว่ายกหางตัวเองก็ยอมละครับ อิอิอิ


เคยมีอยู่ทีหนึ่ง น้องสะใภ้แต่งงานที่บ้านนอก ผมก็ไปร่วมวงเฮฮากะเค้าด้วย ตอนนั้นมีแต่กล้องแฮนดี้แคมเน่าๆตัวเดียว แต่ก็ถือติดมือไป กะถ่ายเอาฮาไว้ดูเองก็พอละ


ไปถึงงาน ปรากฏว่าเค้าจ้างตากล้องมาแล้วเรียบร้อย ก็ตากล้องชาวบ้านๆนี่แหละครับ ไม่ได้หรูหราอลังการอะไร แต่เอาว่ากล้องดีกว่าผมแน่ๆละกัน


ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เดินถ่ายไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละครับ ถ่ายหน้าบ้านหลังบ้าน ถ่ายทีเผลอเจ้าสาว แอบมุดเข้าไปถ่ายตอนทำครัว ตอนนั่งกินก็ถือกล้องถ่ายที่โต๊ะนั่นแหละ (ลุกก็อดกินดิ) อยู่กันจนแยกย้ายนั่นแหละครับ


กลับมากทม.เอามานั่งดู&ตัดต่อนิดหน่อย&ไรท์ใส่แผ่น แล้วก็ฝากญาติเค้าไปชุดนึง




ปรากฏว่า เค้าฝากชมมาครับ ว่า เออ ถ่ายครบถ้วนดี เก็บรายละเอียดทุกซอกทุกมุม ออกกล้องกันครบคน เก็บบรรยากาศความเฮฮาในงานได้ครบทุกรายละเอียด
อ้อ ไม่มีใครบ่นว่า ภาพไม่HD สีไม่ Film Look เสียงไม่อลังการ 5.1ch ซักคน




สรุปง่ายๆ - เข้าใจลูกค้า เข้าถึงความต้องการลูกค้า (ตอนรับงานอยู่ Ego ของตัวเองน่ะ พับเก็บใส่ลิ้นชักไว้ซะ) ก็ได้งานละครับ

ผมเคยทำงานกับชาวบ้านที่เป็นชนเผ่าต่างๆ พอเอางานวีดีโอ ไปย้อมสีหรือตกแต่งแบบต่างๆ ปรากฏว่าชาวบ้านเขาไม่ชอบกันเป็นส่วนใหญ่ครับ  เขาจะชอบแบบธรรมดาๆ ไม่ต้องลีลาอะไรมาก เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ว่า ผู้ชมเขาไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย เหมือนท่่านเทพทั้งหลาย บางทีเราทำงานเรามัวแต่ไปเทียบกับท่านเทพ จนความเป็นตัวตนเราเกือบหาย ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ นี้ครับ

อันนั้นคงเทพที่อยู่ในวิมานกะลามั้งครับ

555 ใช่เลย เทพเอยะมาก คุยกันแต่เรื่องอุปกรณ์...

ตรงประเด็นมากเลยครับ
ถ้าได้เป็นพี่เทพแล้วลงยาก หาทางกลับไม่ค่อยถูก

ถ้าเราทักว่า "เอ้ย!!! เห็นสาวขาวๆนั่นมั้ย น่ารักมากกกกก"
พี่เทพ 1 จะตอบกลับมาว่า "ถ้าถ่ายหนัง... ในฉาก skintone จะ over ประมาณ 1 stop "
พี่เทพ 2 ก็กลัวน้อยหน้า "คนเดินผ่านเป็น background น้อยเกินไป ต้องมีคนเยอะๆ"


ย่องหนีก่อนดีกว่า...เรา

   ถ่ายงานชาวบ้านลูกทุ่ง ทำอลังการแบบหนังฮอลลีวูด บางครั้งแทบเปล่าประโยชน์  เช่นงานชนบทคนท้องถิ่นอิสานวิถีคนชนบท เจอเพื่อนใส่ซาวน์แบบหนังฝรั่ง พ่อเฒ่าแม่เฒ่านั่งดูไม่รู้อรรถรส  แต่พอใส่พิณ-แคน-โปงลางเข้าไป คนดูบอก ม่วนหลาย
  ณ ขณะนี้ ผมก็ถ่ายกล้องแบกบ่า 1 ตัว  กล้องเล็กแฮนดี้อีกสองตัว HD ทั้งหมด  เมื่อนำมาตัดต่อรวมกัน ดูพรีวิวแล้ว กล้องเล็กมันก็ชัดแบบกล้องเล็ก ห่างไกลกันลิบ  แต่ถ้าดูแบบไม่เทียบกัน มันก็โอเคอยู่นะ คิดง่ายๆเมื่อเราใช้เทป ภาพก็ด้อยกว่านี้ก็ยังไม่มีปัญหา  แต่เมื่อตัดต่อออกมาเป็นดีวีดีแล้ว โดยสายตาชาวบ้านไม่มีใครมานั่งจับผิดว่าช็อตนั้นไม่คมเท่าช็อตนี้สักที มองแค่องค์รวมว่าเราลำดับงานได้เป็นเรื่องเป็นราวสละสลวยแค่ไหน เก็บรายละเอียดครบถ้วนหรือเปล่า  เช่นงานบุญงานชาวบ้านงานวัด  ลองเข้าไปเก็บภาพแม่ครัวหนี่หน้าดำคร่ำเครียดดูบ้าง บางคนมักพูดว่า  คนอยู่ในครัวแต่งตัวไม่สวยไม่เคยได้ออกล้องเลยสักงาน  เพิ่งงานนี้เป็นงานแรก แล้วเขาก็ดีใจกันใหญ่ ชื่นชมความใส่ใจรายละเอียดของช่างกล้อง ถามเบอร์โทร บอกบวชลูกหลานจะจ้างต่อ  ประมาณนี้ครับ ได้ลูกค้าเพิ่มเติมมาบ่อยๆกะคนเบื้งหลังงานก็มีครับ

มักเป็นเช่นนั้นแล..หุ หุ