ตั้ง production house ใน ตจว อย่างไร ให้ไปรอดครับ

     ได้คุยกับน้าชายท่านหนึ่ง ทำงานเก็บตังค์มา 10 กว่าปี แกบอกว่า ตัดสินใจจะกลับมาอยู่บ้าน  ใจอยากเปิดโปรดักชั่น เฮาท์ เล็กๆ แต่ไม่มีเส้นสาย
ไม่รู้จะรับงานต่อจากส่วนกลางได้ยังไง  เพื่อนๆทำอยู่ก็ยังเงียบเหงา

     ผมเลยเกิดคำถามว่า ถ้าอยู่ ตจว.แบบผมนี่  เกิดอยากเปิดบริษัทบ้าง จมีวิธีหางานยังไง แนวคิดการตลาดต้องทำยังไง และทำยังไงให้อยู่รอดนะครับ

คุยกันจริงจังมากๆ น่าสนใจมากๆครับ ทุกความเห็น

ใช่ๆ งานส่วนใหญ่ ก็พวกโรงเรียนนี่แหละครับ
เรียกซะหรูเลยว่านวัตกรรมทางการศึกษา
จริงๆ ก็รวม วีดีโอแนะแนว ทำแผ่นพับ
พาเวอร์พ้อยท์พรีเซ้นท์ เพื่อทำวิทยฐานะ

งานดี...จะหางานที่ดีๆกว่าเดิมมาให้เราเพิ่ม
บริการดี....ลูกค้าจะแนะนำเพื่อนๆมาใช้บริการเพิ่ม
การเงินดี....ครอบครัวสนับสนุนทำให้อยู่รอดเวลาการเงินไม่ดี
สมองดี...หัวการค้าต้องไว ศิลป์มาจากหัวใจ การขายมาจากสมอง
หัวใจดี...ไม่เอาเปรียบใคร ไม่ท้อใจเวลาโดนเอาเปรียบ

คิดดี ทำดี ได้ดี

ขออภัยมณี วันนี้อยากตอบเป็น ร้อยแก้ว
แต่ผมอยู่รอดปลอดภัยมาได้ 5ปี ที่ขอนแก่น ทั้งหมดที่กล่าว นั่นคือสรุป เอิงเงย

เพื่อนผมคนนึง เริ่มงานจากการเป็นนักดนตรี  จนเดี๋ยวนี้ผันตัวเองมาทำหนัง ทำสนามบอล ทำโน่นทำนี่ เพราะ คอนเน็คชั่น ครับ
รู้จักคนเยอะๆ ที่สำคัญที่สุด คือ งานของเราต้องดี และถูกใจลูกค้า

ร่วมเหตุผลด้วยคนคับ ในการจะประสบความสำเร็จได้ ต้องอาศัยดวงหรือทางจีนเรียกเฮงคับ เก่งไม่สู้เฮงนะ.. คนเก่งทุกวันนี้ตายไปเยอะ ( หันไปประกอบอาชีพอื่นๆ ) แต่คนที่บางทีไม่เก่งอะไรเลย จังหวะได้คือโอกาสอำนวย หรือดวงพาไป ก็ประสบความสำเร็จได้ แต่ถ้าจะอยู่ในวงการนานและประสบความสำเร็จต้องอาศัยความเก่งด้วย หมาความว่า ต้องอาศัยดวงก่อนและความเก่งค่อยมา บางคนเก่งจนหาตัวจับได้ยากในวงการ แต่ไม่มีดวงหรือเขาเรียกจังหวะ โอกาสเกิดก็น้อยคับ แต่ที่อยากบอกให้ตระหนักก็คือ ต้องทำเองนะคับ อย่าหุ้นกับเพื่อน ยำ้มากๆๆ รักเพื่อนอย่าให้เอามาทำธุรกิจนี้ แม้แต่พี่น้องก็ตาม เหตุผลเพราะอะไร จะเล่าตัวอย่างให้ฟัง สมมติ เปิดโปรดัคชั่น มี ทีมผลิต ช่างภาพโปรดิวเซอร์ 1 / คนเขียนบท-ตัดต่อ 1 / ฝ่ายการตลาด 1  เอาแค่ 3  หุ้นก่อนนะคับจะได้ไม่สับสน เมื่อรับมา 1 งาน กำไรหักสุทธิ 3 หารถูกไม๊ ต่อมางาน 2 ลูกค้าเก่าติดใจในผลงาน ให้มาทำอีก 3 หารถูกไม๊..หรือเริ่มไม่แน่ใจ ..เพราะการตลาดไม่ทำงาน ไปเดินเที่ยวเล่น 2 คนเริ่มมองหน้ากัน ( ฝ่ายผลิต ถ่ายทำ - เขียนบทตัด่อ ) แต่อดไว้เพราะความเป็นเพื่อน ..เกิดลูกค้าติดใจอีก ส่งงานมาให้ ครั้ง 3 คราวนี้คับ รับรองขาดเพื่อนเลย เพราะอะไร การตลาดไม่ต้องทำงาน ลูกค้ามาหาเอง ฝ่ายถ่ายทำ ออกไปถ่ายเหนื่อยแทบรากเลือด กลับมาลูกค้าไม่พอใจต้องถ่ายซ่อมอีก ฝ่ายตัดต่อ ตัดแล้วตัดอีกแก้แล้วแก้อีก ลูกค้าไม่พอใจ ก็หาว่าตลาดไม่ขายงาน ตลาดก็ว่า ก็ถ่ายมาห่วยและคนตัดก็ปัญญาอ่อนลูกค้าหน้าไหนจะซื้องาน เริ่มเห็นปัญหาหรือยัง ตัวอย่างนี้เราจะเห็นได้มากจากเปิดถ่ายภาพนิ่ง เพราะง่ายและเร็วค่าใช้จ่ายไม่มาก เปิดรับถ่ายภาพสตูดิโอนี่แหละ สักพักไม่เกิน 3 เดือน เดี๋ยวมีประกาศขายทางเว็ปแล้ว ขาไฟร่ม ตัวซิงค์  กล้อง ริมโบ้ เพราะอะไรเพราะแตกก็แบ่งของ 3 ส่วนแต่ละคนได้ไปคนละส่วน เอาไปประกอบอาชีพอะไรไม่ได้ ก็ต้องออกมาขายเอาเงินเข้ากระเป๋า พูดง่ายๆคุณต้องทำงานเป็นเกือบทุกส่วน และที่เหลือจึงจะพึ่งคนอื่น แต่ถ้าคุณทำงานไม่เป็นเลย พึ่งคนอื่นหมดอย่างเดียวรับรองไปไม่รอด เพราะคุณไม่มีความรู้อะไรเลย คุณจะคุมงานคนทำงานได้ยังไง จะสอนจะบอกก็ไม่รู้และถ้าเกิดซวยเจอคนเลว เจ๊งเลยนะคับ เพราะเขาพูดนู่นนี่ คุณก็ต้องเชื่อ และอีกอย่างต้องจนด้วยนะคับ เพราะถ้าคุณรวยและทำเองเกิดลูกค้างี่เง่าแก้แล้วแก้อีก มันจะเกิดอาการรัศมีความรวยระเบิดคับ จะเริ่มคิดได้ว่ากูาลำบากทำไมกับไอ้พวกนี้ ท้ายสุดลูกค้าหนีออกจากบริษัทไม่ทัน เพราะพี่แกโยนเทปออกนอกร้านลูกค้าต้องวิ่งตามไปเก็บงานและไปตัดที่อื่น กลับกันไม่เป็นแต่เป็นน้อยเช่น ถ่ายเป็นอย่างเดียว พอรับงานมาคุณต้องจ้างฟรีแลนซ์ตลอด ถามว่าจะเหลือเงินมาถึงคุณเท่าไหร่ เพราะเล่นจ้างทุกตำแหน่ง เขาเรียกทำงานเลี้ยงฟรีแลนซ์ และเมื่อคุณจ้าง ค่างานคุณต้องสูงเพราะบวกแพงตามค่าตัว และเทียบกับบริษัทอื่น ที่เขาทำเองถ่ายเอง เขียนบทเอง กำกับเอง ตัดต่อเอง เขาอาจรับถูกกว่าคุณแต่เขาเหลือเต็มๆ และรับปากได้เลยว่างานเสร็จเมื่อไหร่ คุณภาพขนาดไหนเพราะทำเอง แต่ถ้าคุณจ้างเกิดฟรีแลนซ์ไปรับงานอื่นที่ค่าตัวแพงกว่า คุณก็ต้องรอจนกว่าเขาจะว่าง ยืมจมูกคนอื่นหายใจหนาวหน่อยนะ..สรุปคับ..
1. ทำเองไม่หุ้น
2. เป็นงานให้มากที่สุด ถ้าเป็นน้อยและจ้างต้องทำใจช่วงนี้เอาชื่อไม่เอาเงิน รอไปเรื่อยๆถือว่าซื้อวิชาจากพี่ๆฟรีแลนซ์ ( ถ้ารอไหว อาจจะ 2-5-10 ปี )
3. ทนความกดดันกับลูกค้าได้หรือไม่ ไม่จ่าย ไม่หนี ไม่ให้ ทำใจไหวไม๊
4. เงินทุนเครื่องมือต้องครบ แจ๊กเสียง1 ตัวไม่มี อาจทำให้งานคุณพังได้
5.หางานหรือลูกค้าให้ได้ก่อนเปิดโปรดัคชั่น ลดความเสี่่ยง แต่ถ้าใจรักและคิดว่าสู้ๆๆ ทำเลย
6. ไปดูหมอดูว่า ถึงเวลารวย หรือถึงเวลาเจ๊ง ( เปิดโปรดัคชั่น )
หมายเหตุ ที่คุณเห็นเขาเปิดโปรดัคชั่นรับงานกันโครมๆ ไปดูเบื้องหลังซิคับ ไอ้เจ้าของน่ะมาจากธุรกิจที่ตัวเองทำอยู่ทั้งนั้น พูดง่ายๆ ผมเป็นผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ มีสิทธิที่จะให้งานใคร ก็แอบไปเปิดบริษัทหรือเป็นหุ้น ใครอยู่วงการโปรดัคชั่นมานาน เขารู้กันหมดล่ะครับ ว่าลึกๆใครบ้างเป็นเจ้าของกันอยู่ อย่าให้บอกเลย....เอาใจช่วยอีกแรงนะคับ (งานโปรดัคชั่นอย่างที่พี่ๆเขาบอก ถ้าคิดจะรวย..ยากมาก..ไม่รวยแต่มีความสุขที่ได้ทำงานดีๆคับ )

มีหัวการค้า มีมานะอดทน มีคนส่งเสริม
มีความรู้ความสามารถในสายอาชีพของตัวเอง
และอีกหลายๆ อย่าง
ความสำเร็จทางธุรกิจไม่มีสเต็ปตายตัว
บินให้สูงอย่างเหยี่ยว สายตาเฉียบแหลม
พร้อมที่จะโฉบมากินเหยื่อได้ทุกเมื่อ

เง้อ ชักฟุ้งแฮะ

ผมเป็นคนนึงที่ทำโปรดักชั่น ต่างจังหวัด แถมยังอยู่ต่างอำเภออีก ออกนอกเมืองมาอีก 20 กม.ทำมาเกือบ 10 ปี  ลูกค้ามีทั้งในเมือง ต่างอำเภอ
และต่างจังหวัด  รับงาน จาก ออแกนไนท์อีกทอดนึง  ผมไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ แล้วก็ไม่รวยด้วย ของทุกอย่างที่ซื้อ จากหยาดเหงื่อแรงงานทั้งหมด
ผมใช้เวลา ทำงานราคาถูกอยู่เกือบ 4-5  ปีครับ เพื่อที่จะให้คนยอมรับในเรื่องฝีมือ +คุณภาพ +ราคา
       ต่างจังหวัดราคามันได้ราคาไม่สูงหรอกครับแต่พออยู่ได้ครับ งานพรีเซ็นตัดอย่างเดียว  2-5 พัน  หรือไม่ก็คิดเป็นชั่วโมง ๆ ละ 500 บาท  ผมชอบแบบเป็นชั่วโมง เพราะหนว่ยงานราชการที่มาทำ ชอบทำงานแบบง่ายๆ  เทคนิคไม่มาก ทำให้เราไม่ต้องครีเอทงานมาก พอเราเสนอเขาไปว่าจะทำแบบนี้แบบโน้นให้ เขาถามว่านานไหม พอบอกว่า 2-3 ช.ม. เขาบอกว่า ไม่ต้องน้อง  
     ผมทำงานแบบ one stop service ครับ ที่เดียวครบ จบที่นี้ครับ  มีห้องบันทึกเสียง มีห้องตัดต่อ มีห้องถ่ายภาพ มีห้องอัดดนตรีสด  บริการ
ผมอยู่ต่างอำเภอ อาจถือว่าเป็นเรื่องดีครับ เพราะ เราก็รับงานแบบอื่นได้เพื่อมาเลี้ยง ระบบของเราครับ  คือเปิดบริการอินเตอร์เน็ต ซ่อมคอม ถ่ายภาพติดบัตร
ด้วยทำมันทุกอย่างที่ทำได้   เหมือนเป็ดเลย  ถ้าจะหวังจากงานวีดีโออย่างเดียวไม่พอกินครับ  
       แต่งานที่ทำรายได้ให้กับผม คือ ทำนวัตกรรมางการศึกษาครับ  ถ่ายทำตัดต่อ ลงเสียง ตัวละ 20,000-50,000  ปีนึงผมรับมาเป็นสิบๆ ตัวเลยครับ

โอกาส และ คอนเนคชั่น  ครับ

งานส่วนใหญ่ ที่ผมได้ กว่า 80% มาจากส่วนกลาง ที่ให้โอกาส

ซึ่งมาจาก คอนเนคชั่น นี่แหละ ...

จนกระทั่ง อาชีพเดียวกันแถวบ้าน ตจว. บางคนยังไม่เคยเจอกันเลย.. หุหุ

จังหวัดอะไรรึ

อยากเล่าให้ฟังแต่อย่าพึ่งหมั่นไส้นะครับ

อย่างผมเคยทำงานขายอุปกรณ์คอมที่ ไอทีมอลล์ ฟอร์จูน
แต่เนื่องจากต้องกลับมาอยู่บ้านที่นรา หลังเหตุการณ์ปล้นปืน....
เปิดร้านเช่าหนังสือเล็กๆก่อน แต่ให้เผอิญว่า มีความสามารถพอที่จะ
รีทัชรูปภาพและโปรแกรมกราฟฟิคนิดหน่อย ก็รับงานมาทำ
นานๆเข้า ก็ปรินท์ไวนิล มาโชว์หน้าร้าน ซึ่ง 7 ปีก่อน
ณ ที่นรา ยังไม่มีเครื่องปรินท์ไวนิลเลย....อาศัยสั่งจาก กทม.เอา
จนปัจจุบันสามารถซื้อ เครื่องด้วยตนเอง
ไปแนะนำตัวให้นายๆๆรู้จัก
ให้บังเอิญ กับสถานการณ์ เลยเสนอ ทางกรม ฉก. หน่วยพิเศษต่างๆ ของทางพี่สีเขียวเค้า
เลยดึงงบ ดึงงานมาได้บ้าง...
ปัจจุบัน หันมาเพิ่มด้าน ถ่ายรู) แล กำลังพัฒนาด้าน วีดีโอ...
เดือนนี้ มีนัดถ่าย เวดดิ้ง 2 - 3 งาน...
อาศัยเถ้าแก่เก่า เคยสอนว่า...
"คิดจะทำมาค้าขาย ต้องรู้จักเรา รู้จักเขา(ลูกค้า พื้นที่)
งานไหนได้เงิน...ทำ ไม่ได้เงิน ก็ทำ ถ้ามีแนวโน้ม ได้เงินในอนาคต
ให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลง.....
ร้านรับอัดรูปที่ใหญ่ที่สุดในนราธิวาส ตอนนี้ซบเซามาก
เพราะเค้าบอกว่า กล้องดิจิตอลไม่สามารถทดแทนฟิล์มได้
(ตอนนี้เลยโดน(คนอื่น)ที่มาทีหลังและเป็นคนนอกพื้นที่ มากินเรียบ)
งานถ่ายรูป เคยทดลองตามเค้าไปถ่ายฝั่งมาเลย์เซีย
ตอนแรกไม่ได้ตังค์เลย แต่พอมีโปรไฟล์ไปให้ดูเยอะๆ
งานแต่งลูกหลานเจ้าเมืองวันก่อน ได้เฉพาะค่าแรง วันละ 5,000 บาท

คอนเนคชั่นสำคัญที่สุด

55555

ง่าส์....

กดไลท์พี่ไอซ์สิบที  555