[/img]
อันนี้ตัดตอนมาจากเอกสารเก่าของผม เป็นการเล่าสู่กันฟังนะครับ
โลเคชั่น สำหรับหนังเรื่องแรกของผม สถานที่ถ่ายทำ จะหาเป็น 10ที่ทำไม ในหนังเล็กๆพยายามหาที่ถ่ายทำที่เราควบคุมได้ดีกว่า บ้านหลังเดียวอาจจะถ่ายได้เป็นเหมือนสิบสิบที่เลยก็มี เพราะทุกที่ต้องผ่านการขออนุญาตเจ้าของสถานที่เพื่อถ่ายทำ เพราะทุกที่ต้องใช้เงินจ่ายหรือต้องแลกด้วยอะไรซักอย่างในการถ่ายทำ เพราะทุกทีต้องเสียเวลาในการเดินทางไป เพราะฉะนั้นตอนที่ผมทำหนังเล็กๆเรื่องนึงเมื่อหลายปีที่แล้ว สถานที่ถ่ายทำที่ผมปักอยู่คือบ้านตัวเอง บ้านเพื่อน บ้านญาติ และแต่ละที่ก็เซตเป็นหลายๆอย่างที่ผมต้องการ นั่นมีเหตุผลข้อเดียวก็ ผมต้องการให้หนังผมเสร็จ ทุกอย่างพออยู่ใกล้ตัวหยิบฉวยได้ง่าย ผมทำงานด้วยความสบายใจ และได้เรียนรู้ว่าในหนังเล็กๆที่ไม่มีเงินเลยนั้น สิ่งที่สำคัญมากที่สุดมันเป็นเรื่องของสิ่งที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายเลย นั่นก็คือบท และความคิดสร้างสรรค์
เพื่อนผมหลายคนตอนที่อยากทำหนังสั้น แต่ชอบคิดการณ์ใหญ่ และที่สำคัญที่สุด เขาไม่มีเงิน ผมช่วยเหลือได้เต็มที่ก็คงเป็นเรื่องแรงกับอุปกรณ์ แต่อย่างอื่นผมได้แต่พยายามเตือนว่ามันจะใหญ่เกินไปมั๊ย มันจะเยอะเกินไปรึเปล่า เชื่อมั๊ยครับว่าท้ายที่สุดหลังจากเริ่มถ่ายทำไปได้เพียงสองคิว ปัญหาก็ตามมามากมาย และในที่สุดผ่านมาสองปีแล้ว หนังเรื่องนั้นก็ยังไม่เสร็จ หรืออาจจะห่างไกลจากคำว่าเสร็จมากกว่าตอนที่เขาคิดจะทำด้วยซ้ำ
ถ้ามีฉากราคาแพง ตัดมันตั้งแต่ตอนอยู่ในกระดาษ สำหรับคนทำหนังเรื่องแรกที่ยังไม่เจนจัดพอ ยังไม่สามารถรับมือกับความกดดันรอบข้างได้ ตัดมันไปซะก่อนเลยครับ เปลี่ยนมันให้กลายเป็นสถานที่ที่เราควบคุมได้ ถ่ายไม่เสร็จก็กลับไปถ่ายใหม่ได้ ถ้าเราไม่มีเงินถุงเงินถัง ก็อย่ารีบเอาเงินก้นกระสอบมาถลุงเลยครับ ที่พูดเรื่องนี้เพราะว่าเป็นห่วง เดี๋ยวหนังเรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องแรกและเรื่องสุดท้ายในชีวิตเรายังอยากจะทำหนังต่อไปเรื่อยๆไม่ใช่เหรอ
สร้างความหลากหลายโดยใช้สต๊อค หนังเป็นเรื่องของภาพและการลำดับภาพ ถ้าเราเข้าใจตรงนี้จะทำให้เราทำอะไรได้ง่ายขึ้น ออกไปถ่ายสต๊อคมาเก็บไว้ เพื่อเป็นภาพกว้าง ภาพแนะนำสถานที่ รีบถ่ายรีบชิ่งนะครับ บางที่เขาก็ไม่มีความสุขนักหรอกเวลาเราโผล่ไป ถึงแม้จะไม่ได้ใช้เวลานานก็ตาม ถ่ายสต๊อคมา แล้วพวกโคลสอัพกลับมาทำในที่ๆควบคุมได้แต่บรรยากาศใกล้เคียง
ถ่ายทะเลผ่านรั้วอะไรซักอย่าง(ที่เราเตรียมไปเอง วางแหมะแล้วรีบถ่าย จากนั้นก็ถ่ายอะไรที่ช่วยได้ อัดเสียงทะเลเก็บไว้ แล้วนั่งกินไก่ย่าง หรือไปถ่ายอะไรอย่างอื่นต่อก็ยังได้)
กลับมาที่กทม. ถ่ายตัวละครที่คุยกันหน้าบ้าน เลือกเวลาที่แสงใกล้เคียงกัน เอารั้วอันเดิมวางแหมะ ถ่ายผ่านรั้วไปที่ตัวละคร เราจะมีเวลาปั้นอารมณ์ไม่ต้องรีบร้อน วันนี้ถ่ายไม่เสร็จเดี๋ยวพรุ่งนี้ต่อ เพราะเป็นบ้านเรา ไม่เสียตัง
เวลาตัดเอามาต่อกัน เอาเสียงทะเลปู เป็นอันเสร็จ เราจะได้บ้านริมทะเลของพระเอกนางเอกที่ถ่ายที่บางกะปิ
ไม่ใช่เรื่องยากครับเรื่องประหยัด แต่เราต้องคิดเยอะขึ้น ต้องตัดใจจากบางอย่างที่อยากได้แต่ไม่มีปัญญา และจะสร้างปัญหามากมายกว่าจะได้มา... เป็นผม ผมเลือกทำงานที่สบายใจ ปล่อยให้สมองสร้างสรรค์ได้บ้าง ไม่อยากให้วันถ่ายต้องใช้สมองในการแก้ปัญหา แล้วต้องถ่ายหนังแบบไม่สร้างสรรค์
