the white room

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ ไว้มีผลงานจะเอามาแบ่งปันกันอีกเรื่อยๆนะคะ ^^

นี่ขนาดทำเล่นๆ
ระดับงานประกวดได้เลยนะครับ

โอ้ว

ชอบๆ มุมมองน่าสนใจ

เยี่ยมครับผม

ชอบครับ แนวดี

ชอบครับ หลอนดี งานทดลองแนวนี้เดี๋ยวนี้เห็นน้อยอยู่เหมือนกันนะครับ
เห็นถึงความตั้งใจมากกว่าคำว่าเล่นๆซะด้วย
เสียงประกอบก็ดีนะครับ (ปล.ขอถามนิดนึงนะครับ ทำเสียงประกอบเองรึปล่าวครับ)
ภาพโดยรวมก็ชอบครับ ดีเลยทีเดียว
ถ้าให้ช่วยว่ามีจุดไหนที่ติดอยู่บ้าง สำหรับผมก็มีอยู่นิดหน่อยนะครับ
ตรงการแสดงบางช่วง ท่าทางยังไม่เป็นธรรมชาตินัก เหมือนการแสดงไปนิดนึง(ย้ำว่าบางช่วงนะครับ) อาจเป็นเพราะใช้ท่ามาตรฐานก็เป็นได้ เช่น
ตอนนาทีที่ 1.06 น้องเค้าลุกขึ้นมาผมปิดหน้า แต่คงด้วยความที่น้องเค้าเป็นคนหน้าตาดี (เผลอๆอาจจะใส่ big eyes ด้วยรึปล่าวไม่แน่ใจนะครับ) ทำให้ผมรู้สึกว่า อย่างน้องเนี่ย ถ้าลุกขึ้นนั่งจากการนอนแล้วโดยธรรมชาติ น่าจะเอามือปัดผมที่ปิดหน้าออก อาจจะลูบศรีษะไปข้างหลังแทนมากกว่าน่ะครับ เลยกลายเป็นว่าภาพนี้สำหรับผม เหมือนเป็นท่าบังคับ ให้ดูดี ดูเท่ = เป็นการแสดง (และตอนอื่นๆ กลับมีผมที่ปัดข้างเรียบร้อยหมดครับ)
และตอนนาที 1.48 ตอนที่ยืนแล้วเอามือกุมศรีษะ ท่ายืนดูเขอะเขินไปนิดนึงครับ (ยืนขาตรงและกางขากว้างๆ) ผมว่าแปลก แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าถ้าเป็นผู้หญิงบุคคลิกแบบนี้จะ ยืนกรีดร้องด้วยท่าใดครับ

ขอบคุณ เป็นแค่ความคิดเห็นนะครับ สู้ๆชอบๆ รอติดตามงานหน้าแน่ๆครับ
ปล. ชอบจังหวะที่เร็วๆแล้วตัดมาสโลแบบฉับพลัน ภาพและอารมณ์ตอนนั้นสวยดีครับ

สื่อสารถึงอะไรครับ เพิ่งคุยกับเพื่อนที่ทำงานหนัง มันทำหนังอาร์ตแล้วเอามาให้คอมเม้น โดนไปเต็มๆ
เพราะเพื่อนทุกคนที่มาดู ดูงานแบบธรรมดา พอเจองานลึกซึ้งเข้า วิจารณ์กันแซด
หลักๆ เลย ชักจูงอารมณ์คนดูได้ ได้ตามที่เราเขียนบทไว้หรือไม่
งามพอ ต่อเนื่องพอจะทนดูจนจบหรือไม่
ทำให้คนดูเปลี่ยนแนวคิด เปลี่ยนวิธีชีวิตหลังจากดูแล้วหรือไม่
หากทำได้ตามนั้น ไม่ต้องคิดถึงรางวัลอะไร มันมาเอง

พอดีลูกสาวผมดูซักซีดมา แล้วกลับมาหัดเล่นกีต้า นี่แหละหนังที่ประสบความสำเร็จ เปลี่ยนแนวทางของคนดูได้ สร้างแรงฮึดให้คนดูอยากเล่นดนตรีได้ พอลูกขอดูอีกรอบผมรีบไปซื้อตั๋วดูเป็นเพื่อนเลย ตอนนี้ลูกผมเล่นกีต้าเป็นหลายเพลงแล้ว จากหนังแท้ๆ

สู้ๆ งานศิลป์ไม่มีถูกไม่มีผิด แต่ว่าได้ผลกับใคร ก็เท่านั้น