บันไดเซียนพระ ขั้นที่1
"เซียนพระ" ผู้เปรียบเสมือนเฟืองสำคัญในการขับเคลื่อนสร้างสรรค วงการ
พระเครื่องให้มีสีสัน
ใครใคร่ไต่เต้าเป็นเซียน ไม่ควรข้ามบทเรียนสำคัญในตอนนี้
เซียนพระ : ผู้เชี่ยวชาญชำนาญเรื่อง
พระเครื่อง"เซียน" ตรงๆ ก็แปลว่าเทพเจ้าของชาวจีน คือผู้สำเร็จ-วิเศษ เปี่ยมด้วยเมตตา-คุณธรรมความดี
ศัพท์สแลงในภาษาไทย คือคำยกย่องผู้ที่เก่งยอดเยี่ยมในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง จนต้องยกนิ้วให้
เฉกเช่นบุคคลที่สำเร็จแล้วในเรื่อง
พระเครื่อง รู้แจ้งเห็นจริง แจ่ม แจ๋ว เจ๋ง
ฝักใฝ่ฝึกฝนสนใจในเรื่อง
พระเครื่อง ศึก ษาเติมภูมิจนเชี่ยวชาญ ชำนาญ มีประสบการณ์
เป็นกูรู ...กูรู้ ลึกซึ้ง
แบบเนี้ยเรียก... "เซียนพระ"
ว่ากันว่าถ้าจะให้ถึงซึ่งองค์ประกอบการเป็นเซียน ต้องมีให้ครบถ้วนสาม "ถึง" หนึ่ง คือ... "ตาถึง"
เพราะตาคืออวัยวะที่เป็นเครื่องมือ สำคัญสูงสุดของเซียน
เซียนใช้ตาเพื่อดูพระแท้อย่างขยันทุกวี่วันเวลาว่าง
ต้องดูให้แม่น มองให้ขาด สามารถตอบได้ว่าวัตถุชิ้นไหนคือ "พระ"
ชิ้นไหนแค่ "คล้ายพระ"
จึงไม่แปลกที่กระเป๋าเซียนทุกท่านต้องพกอาวุธสำคัญ นั่นก็คือ...กล้องส่องพระ
แบบเดียวกับที่เขาใช้ส่องเพชรในวง การอัญมณี แต่คราวนี้เอามาเพื่อส่องขยายให้เห็นทุกซอกมุมทุกรายละเอียดขององค์ท่าน
ทุกรอยขีด-รอยแยก-รอยแตก-รอยร้าว-รอยทากาว-รอยอุดซ่อม
แม้แค่ขนแมวเส้นแผ่วๆ ติ่งเล็กๆ จุดจิ๋วๆก็ต้องจ้องส่องให้เห็น ถ้าเป็นตำหนิสำคัญ
กล้องเล็กๆ แต่ราคา "มันใหญ่มาก" ยี่ห้ออะไรดีลองไปถามดู
อาจหงายเก๋งเพราะกันเองราคายังเป็นหมื่น!
สอง คือ "เงินถึง"
มีตาไม่มีตังค์ ยังหาเป็นเซียนไม่
เพราะนิสัยสะสมเป็นพื้นฐานของทุกชั้นเซียน
ต้องเก็บต้องเช่าเพื่อเรียนรู้-ครอบครองส่องศึกษา ไปขอพระใครฟรีๆ ศักดิ์ศรีเซียน...ไม่ทำ
อยากได้พระงามก็ต้องลงทุน ยิ่งจะตุนไว้เยอะๆ ก็ยิ่งต้องใช้เงินเย็น
เห็นอย่างนี้อย่าเพิ่งท้อ เพราะคุณพระ...ช่วยอยู่แล้วถ้าเล่นเป็น อย่างที่รู้ ทุกเซียนก็เริ่มจากการเป็นนักสะสม ชอบแล้วเช่าเก็บ
เก็บอย่างเดียวไม่ค่อยปล่อย...ทรัพย์คงร่อยหรอ
วันนึงจึงรู้แจ้ง "ว่าคนเราเกิดมาก็เอามาแต่น้อย ตายไปก็เอาไปแต่น้อย" ไม่จีรัง
ฉะนั้น "สมบัติต้องผลัดกันชม" อย่ากระนั้นเลยเอาของออกมาแบ่งๆ กันดีกว่า
ไม่ต้องหวงไว้คนเดียวแล้วล่ะ ชื่นชมให้ชื่นใจแล้ว...นมัสการลา
ใครถามหาใครใคร่นิมนต์ เมื่อท่านจะธุดงค์ต่อก็ต้องอนุโมทนา
มีเข้าก็ควรมีออก เปลี่ยนมือพอกพูนรายได้เพื่อเป็นปัจจัยหาของใหม่
ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ มีเงินถุงเงินถังจนกระทั่ง...เงินถึง !
สุดท้าย คือ... "ใจถึง"
ตาถึง เงินถึง แต่ไม่ใจ ใครเขาจะคบ
เอะอะก็หลบตา เอะอะก็ถอย ต้องคอยถามคอยปรึกษาเขา เรื่อยไป
จะเป็นเซียนทั้งที ต้องตัดสินใจเองได้ แพงนิดแพงหน่อยห้ามป๊อดห้ามบ่น ต้องกล้าได้กล้าเสียกล้าวัดกล้าจ่าย
สุดท้าย... ห้ามถอดใจ ถ้าถูกใครเชือดมา
ให้ความผิดพลาดเป็นครูจะได้รู้ จะได้จำ จะได้เก่ง...จะได้เข็ด!
เรื่องของเซียนเขียนเท่าไรก็ไม่จบ รบกวนอ่านให้ครบในตอนต่อไป
"สามถึง" ตอนนี้จึงเป็นเพียงหนึ่งขั้นบันไดให้ไต่เต้า
ส่อง
พระเครื่องคราวหน้าพิจารณาด้วยลูกตาตัวเองอย่าให้พลาด
กำเงินให้แน่นๆ อย่าประมาทผลีผลามย่ามใจ
ใจถึงแต่ก็ต้อง...ใจเย็น
ต่อรองมาดขรึมห้ามกระโตกกระตาก หากพลาดพลั้งไป จ่ายเงินให้กับพระเก๊
เงินล้านจะกลายเป็น...เงินไม่เหลือ
จำไว้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า
เหนือเซียนยังมีตอง...ครับพี่น้อง
----............................................................................................................................................................................
บันไดเซียนพระเครื่อง ขั้นที่ 2เรายังอยู่ที่ศัพท์คำว่า “เซียนพระ” 5 คงจำได้ว่าบันไดเซียนขั้นที่หนึ่งตอนที่แล้ว ต้องไต่ให้ครบ “สามถึง”
คือ…ตาถึง-เงินถึง-ใจถึง
แต่เดี๋ยวก่อน! เป็นเซียนไม่ง่ายขนาดนั้น
เพราะ
พระเครื่องฯ ไม่ได้มีแค่หลักหมื่น แต่มากเกินแสนจนกี่ล้าน..ไม่รู้
แตกต่างทั้งที่มาและพิมพ์ทรง หลากกรุ-หลายวัด
มีทุกจังหวัดทุกทิศทั่วไทย
มากมายทั้งวัตถุดิบที่นำมาประกอบร่างสร้างเป็นองค์พระ
ตั้งแต่เนื้อดิน-หิน-ชิน-ผง-ว่าน-เขี้ยว-งา-โลหะ-กระดาษ-กระดูก-ไม้-พลาสติก และ…เรซิ่น
ต่างยุคต่างสมัย ทั้งเก่า-ใหม่
ทั้งที่ล่วงเลยมาไกลเป็นร้อย-พันปี และที่จัดสร้าง…เมื่อเช้านี้
ไม่มีเซียนใดจะรู้รอบครอบจักรวาล
หมอตามโรงพยาบาลยังมีทุกสาขา
นับประสาอะไรกับเซียน ย่อมต้อง …แบ่งสาย
สายพระลึก-พระหลัก มักเป็นเซียน รุ่นใหญ่คลุกคลีเล่นพระมานาน
ชอบพระโบราณ ราคาหลักล้านหลักแสน แบบเบญจภาคีที่เขานิยมยกย่อง
คือ
พระสมเด็จ ซุ้มกอ นางพญา
ผงสุพรรณ และ
พระรอดเสริมด้วยพระกรุเก่าๆ ที่เราท่านล้วนเกิดไม่ทัน
เซียนสายนี้นอกจากเก๋า-เจ๋ง-เก่ง-กล้า บารมีสูงยังต้อง…ทุนหนา!
สายรูปแบบ-รูปทรง หลงใหลในด้านพุทธศิลป์ เน้นที่รูปทรงองค์
พระเครื่องภายนอก
สะสม-ศึกษาในแนวดิ่ง แบ่งย่อยแยกเป็นปรมาจารย์ตัวจริงเฉพาะทาง
ไม่เล่นกว้างจนเวียนหัว
แบ่งสำนักเป็นเซียน
พระปิดตา-พระกริ่ง-พระชัยวัฒน์-พระเหรียญ-พระรูปหล่อ-พระบูชา
หรือรูปถ่ายซีเปียซีดๆเก่าๆของเหล่าคณา จารย์…ชอบนัก
สาย
เครื่องรางของขลัง เป็นพวกคลั่งไคล้
วัตถุมงคลที่ไม่ใช่
พระประเภท เขี้ยว งา ผ้ายันต์ ตะกรุด ลูกอม ลูกสะกด ประคำ ผ้าประเจียด เชือกคาดเอว มีดหมอ เบี้ยแก้
แพะ เต่า ปลา เสือ สิงห์ จิ้งจก ครุฑ หนุมาน ไปถึงหมากทุย อุ๊ยยยสารพัด อะไรทำนองนี้
สายภูมิภาค-ท้องถิ่น หากินเล่นแต่พระแถวบ้าน เพราะชำนาญและใกล้ชิดสนิทคุ้นเคย
แบ่งเป็นโซนเซียนสายเหนือ-อีสาน-กลาง-ใต้-ออก-ตก
แยกสายแม้ในเขตจังหวัดที่มีพระเยอะ เช่น สุพรรณบุรี อ่างทอง นครปฐม สมุทรสาคร นคร สวรรค์ ฯลฯ
สายเทพ-พระเกจิ-คณาจารย์ ส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นใหม่ ที่เน้นเล่นง่ายจบไวไม่ซับซ้อน
เฝ้าแต่หลวงพ่อ-หลวงปู่หรือเทพศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเลื่อมใส โดยเฉพาะที่มีปริมาณการสร้างพระไว้ให้เล่นเป็นหลายรุ่น
เช่น เซียนหลวงปู่ทวด หลวงปู่ศุข หลวงปู่สี หลวงปู่ทิม หลวงปู่โต๊ะ หลวงปู่ดู่ หลวงพ่อคูณ จตุคาม ฯลฯ
ในวันนี้ที่เงินเป็นใหญ่ ซื้อไม่ได้ทุกอย่าง…แต่ก็ซื้อได้เยอะ
เซียนบางท่านจึงไม่หยุดนิ่ง วิ่งวุ่นเล่นกระจายกันอดตายหลายสาย
พลิกแผนเปลี่ยนแนวปรับตัวกันตลอด
เห็นๆก็ยุคจตุคาม เล่นแห่ตามจนติดแหเต็มห้างสารพัดรุ่นเป็นลังๆ
การเป็นเซียนจึงไม่ง่ายแบบ “แต่งตั้ง-สรรหา” หรือได้มาเพราะกองเชียร์
ต้องไต่เต้าปีนบันไดหลายขั้นไม่รู้จบ
เวลา-ประสบการณ์-ความสามารถ-คุณธรรม-ความดี-ความซื่อสัตย์เท่านั้นจะเป็นไม้ค้ำ
อย่าให้เหมือนบางสายที่…คล้ายเซียน
ร่ำเรียนวิชาค้าพระมาจากตลาดหุ้น
ลืมคำว่าศรัทธา-พุทธคุณ-บุญ-บาป
วันๆตั้งหน้าตั้งตาเก็บ-เก็งพระ วางแผนโหดหาจังหวะปั่น-เทของ
อย่างงี้ต้องเรียก…สายเสี่ยส(ย)องกลายพันธุ์
ดังนั้นก่อนจะควักสตางค์เช่าพระต้องใช้สติ
เหมือนที่ตลาดหลักทรัพย์เค้าคอยเตือนเพื่อนสมาชิกอยู่เสมอ
“การลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ลงทุนควรศึกษาข้อมูลก่อนลงทุน”
จำไว้ !
คอลัมน์ คำคมคารมเซียน
สนามพระเครื่อง สนามพระมีบทความอีกมาก เข้าเยี่ยมชมเว็บได้ที่
http://xn--c3c2apoh2f4a5f.sabuyblog.comตลาดพระเครื่อง ตลาดพระ
