ทำไมละครสมัยก่อนไม่มีแมนนวลโฟกัสเลยครับ

เรื่องรัตนโกสินทร์ ปี 2540 ของดาราวีดีโอ ไม่มีแมนนวลโฟกัสเลย เกี่ยวกับการต้องซูมภาพตลอดหรือไม่ เลยทำแมนนวลไม่ได้


แต่ทำไมคลิปล่างนี้คือเรื่องบางระจัน ปี 2558 นาทีที่ 1.34.26 และ 1.34.43 และ 1.34.59  มีซูมนะครับ แต่ก็ทำแมนนวลโฟกัสได้

ในที่นี้หมายถึงภาพที่ออกมาในลักษณะเบลอหน้า-เบลอหลังหรือเปล่า  
  ตามความคิดผมนะ  น่าจะขึ้นอยู่กับประเภทอุปกรณ์ที่ใช้คือกล้องและเลนส์  กล้องที่เลนส์เปลี่ยนไม่ได้ทำเบลอหน้า-หลังยาก หากงบประมาณจำกัดผู้ผลิตอาจข้ามข้อนี้ไปด้วยเหตุผลทางด้านทุนอุปกรณ์กระมัง  ยุคนี้กล้อง+เลนส์ถอดได้ราคาย่อมเยาเลยทำให้เราได้เห็นภาพแบบที่ว่านี้มากขึ้น  
  

ปกติใช้ซูมหรอครับ ผมนึกว่าเขาใช้การTrack เอา อันนี้ผมไม่ชัวร์นะครับ (ไม่เกี่ยวกับFocus 5555)

สมัยก่อนเป็นเลนส์ที่มีระบบ Auto focus พร้อมกับ sensor มีขนาดเล็กครับ

อ้างอิง

อ้างอิงโพสต์1 ต้นฉบับโพสต์โดยdmkเมื่อ2015-02-09 14:52เผยแพร่ :
ในที่นี้หมายถึงภาพที่ออกมาในลักษณะเบลอหน้า-เบลอหลังหรือเปล่า  
  ตามความคิดผมนะ  น่าจะขึ้นอยู่กับประเภทอุปกรณ์ที่ใช้คือกล้องและเลนส์  กล้องที่เลนส์เปลี่ยนไม่ได้ทำเบลอหน้า-หลังยาก หากงบประมาณจำกัดผู้ผลิตอาจข้ามข้อนี้ไปด้วยเหตุผลทางด้านทุนอุปกรณ์กระมัง  ยุคนี้กล้อง+เลนส์ถอดได้ราคาย่อมเยาเลยทำให้เราได้เห็นภาพแบบที่ว่านี้มากขึ้น  
  

ใช่ครับ เบลอหน้า-เบลอหลัง แล้วภาษาในการทำงานกองถ่ายที่ถูกต้องเรียกว่าอะไรครับ ผมเรียกไม่ถูกอ่ะ

ผมก็เรียกไม่ถูกเพราะห่างไกลวงการนี้  แต่ผมก็เดาบางอย่างอีก
  ภาพยนต์ที่สร้างด้วยระบบฟิล์มที่เคยดูมานานแล้วนั้น มีการถ่ายเบลอหน้า-หลัวตัวแบบมานานแล้ว อย่างหนังฝรั่ง-จีน
ส่วนหนังที่สร้างด้วยกล้องวีดีโอแล้ว DSLR  เพิ่งมาแพ่หลายในยุคเปลี่ยนเลนส์ได้  เคยได้ยินแต่เขาเรียการถ่ายภาพนิ่งที่เบลอหลัง  (หลังละลาย) ว่า พอร์ตเทรต  แต่วงการภาพเคลื่อนไหวไม่ทราบเหมือนกัน

คงจะหมายถึงลักษณะภาพที่ depth of field ตื้นๆ หรือที่มักเรียกว่า ละลายหลัง กันนั่นหละมังครับ

ซึ่งความสามารถในการละลายหลัง แปรตรงกับขนาดเซ็นเซอร์ครับ ยิ่งเซ็นเซอร์ใหญ่ ก็จะยิ่งละลายหลังได้มากขึ้นเท่านั้น

อย่างที่ทั่น ake ว่า กล้องสมัยก่อน แม้แต่กล้องระดับโปรดักชั่นแบบนี้ก็เถอะ เซนเซอร์มันเล็กนิดเดียวนะครับ ทั่วๆไปก็อาจจะขนาด 2/3 ซึ่งเท่ากับ 8.8*6.6 mm เท่านั้นเอง

เจอกล้องระดับฟูลเฟรมสมัยนี้เข้าไป ระยะชัดลึกมันก็เลยต่างกันมวากกกกก

ปอลอ จริงๆเลนส์กล้องตอนนั้นก็ manual focus ได้ครับ แต่ด้วยความที่เซ็นเซอร์เล็ก ก็เลยเห็นผลไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่

สรุปว่าภาษาในกองถ่ายเขาเรียกอะไรครับ ละลายหลัง เหรอครับ


แล้วถ้าแบบนี้ล่ะครับ ละลายทั้งหน้า ทั้งหลัง เอาแต่ตรงกลางชัดๆ  แบบเรื่องนี้นาที 2.50,2.57

เวลาที่ผู้กำกับอยากได้ภาพแบบนี้ จะบอกตากล้องว่ายังไงครับ ภาษาที่ใช้สื่อสารในกองถ่ายน่ะครับ

ละครทุกเรื่องใช้กล้องใหญ่ และแมนนวลโฟกัสหมดครับ ไม่มีโอบีไหนใช้ออโต้ครับ ปัจจุบันจบางเรื่องอาจใช้กล้อง DSLR แต่ก็จะปรับเป็นแมนนวลโฟกัสอยู่ดีครับ /////  ผมก็เคยทำงานที่ดาราวิดิโอ และดีด้าวิดีโอ ช่างภาพบางคนหรือบางช็อทถ้าเบลอนิดหน่อยหรือเร่งถ่ายเขาก็จะปล่อยๆไปบ้างครับ แต่ค่ายอื่นส่วนใหญ่จะไม่ปล่อยครับ กล้องที่ดาราวิดิโอใช้สมัยนั้นเป็นกล้องใหญ่ยี่ห้อฮิตาชิ 2ตัวต่อสวิตชิ่ง โดยมีผู้กำกับเป็นคนตัดสวิตเองครับ ผู้กำกับบางคนตาไม่ดี ก็ไม่ค่อยได้ไปเน้นเรื่องภาพเบลอ ดูแค่เฟรมภาพ พอช่างภาพแต่งเฟรมนิ่งแล้วก็ตัดเลยประมานนี้

ส่วนเรื่องการซูมหรือแทรกนั้น ไม่จำเป็นเขาจะไม่ใช้การแทรกครับ ซึ่งต้องใช้ดอลลี่ในการแทรก ซึ่งทำให้เสียเวลาในการต่อดอลลี่ และทำให้รางดอลลี่เข้าเฟรมในภาพกว้าง และบางทีมีคลองหรือแหล่งน้ำกั้นอยู่ระหว่างกล้องกับนักแสดง ก็ต้องใช้ซูมอย่างเดียวครับ

ส่วนการแทรกนั้น จะนิยมใช้เวลาต้องต้องให้ภาพเคลิ่อนจากซ้ายไปขวา หรือกลับกัน หรือเฉียงๆได้หมดครับ และสามารถใช้ร่วมกันการซูมเข้าหน้าเป็นการปิดซีน การแทรกด้วยดอลลี่ก็จะช่วยในเรื่องของการโดยนักแสดงคนอื่นบังไลน์กล้องของตัวละครที่เราจะซูมเข้าหน้าตอนท้ายซีนครับ

และการแทรกด้วยดอลลี่ยังใช้ในช็อทอื่นได้อีกมาก เช่นแทรกเข้าหน้าเพื่อเปนคัทเปิดตัวตัวละคร ใช้ในภาพกว้างหรือมีเดียมเพื่อทำให้ภาพสวยขึ้น ใช้เปิดหัวซีน ใช้ถ่ายเป็นภาพสต็อกช็อท และอื่นๆอธิบายไม่หมด

ส่วนเรื่องละลายหน้าหรือหลัง ถ้าเป็นกล้องหนังก็จะใช้เลนส์เทเล่ ถ้าเป็นละครก็จะถอยกล้องมาห่างๆนักแสดงแล้วซูมจับโฟกัสที่นักแสดงครับ ภาพทุกภาพมีการนัดแนะจากคนตัดสวิตเชอร์ก่อนที่จะซ้อมครับ ที่ตัวช่างภาพจะมีหูฟังอินเตอร์คอมใส่ทุกคนเพื่อสื่อสารครับ

ผลงานผมที่กำลังถ่ายทำอยู่ตอนนี้คือ ละครบ้านนี้ผีไม่ปอบ ทางช่อง 3 น่าจะออนแอร์กลางปีนะครับ สวัสดีครับ