เมื่อไรจะคืนทุน เมื่อไรจะรวย ถ้าไม่ใจรักอยากรู้นักว่าจะทำกันไหม

เมื่อไรจะคืนทุน เมื่อไรจะรวย ถ้าไม่ใจรักอยากรู้นักว่าจะทำกันไหม


แปลกใจนิดหน่อยเห็นเพื่อนรับงานกัน 2000-2500 ใช้เวลาทำเป็นอาทิตย์ เมื่อไรจะคืนทุน เมื่อไรจะรวย แถมปวดหัวกับลูกค้าอีก เพื่อนๆในที่นี้เก่งจริงๆ 


หรือเพื่อนๆมีความคิดว่าไง

เมื่อมีฝีมือ เมื่อเข้าใจตลาด เมื่อราคาเข้าสู่จุดที่ควรจะเป็น  เมื่อรู้วิธีสร้างมูลค่าเพิ่มให้สินค้าตัวเอง เมื่อทำธุรกิจเป็นครับ ใจรักหรือชอบอย่างเดียวไม่รอดนะ

ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้หวังรวย
แต่ขอแค่พอมีค่าเสียเวลาบ้างไปกับการทำงานที่เราชอบคุณพอจะเข้าใจไหม

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากคิดแพงคือ ผมรู้สึกว่าตัวเองยังไม่เจ๋งขนาดนั้น
เจอกันคนละครึ่งทางกับลูกค้าเอาตัวอย่างให้เค้าดูก่อน
ว่างานประมาณนี้โอเึคไหมกับราคาเท่านี้
ถ้าเค้าไม่ชอบสไตร์นี้ไม่ว่ากันลองไปดูที่อื่นก่อนได้

และสิ่งหนึงที่ผมรู้สึกว่าผมได้ทุกครั้งที่ทำงานแบบนี้
คือได้ประสบการณ์มากขึ้น
ลูกค้าก้อคือครูของเราคนหนึ่งหมือนกัน

ถ้าคุณจะเข้าวงการนี้มาเพื่อถอนทุน
หวังรวยผมว่าไปขายก๋วยเตี๋ยว หรือทำไรที่มันเป้นการค้าโดยตรงน่าจะดีกว่านะครับ

ที่คุณมาตั้งกระทู้แบบนี้แสดงว่าคุณเอง
ยังไม่เข้าใจความเป็นศิลปิน(ที่อาจะไส้แห้งบ้าง)เพราะเราอยากทำไรที่เราชอบ
โดยเราไม่ได้ตังขอแค่เราได้แสดงความสามารถ
ขอแค่เห็นคนอื่นมีความสุขที่ได้พอใจงานเรา

จิงๆเวลาผมทำงานกะลูกค้าทุกครั้ง
ผมจะได้เพือนพี่น้องเพิ่มมาทุกครั้งเสมอ มันคือมิตรภาพ ที่ไม่อาจจะตีค่าเป็นเงิน
แต่ถ้าเป็นงานขององค์กร ของบริษัท อบต เทศบาล  ที่เค้าเต็มใจจ่ายไ่มอั้นขอแค่งานมันดี
อันนี้เราก้อค่อยว่ากันอีกที

โอเคมั๊ยครับ

เรื่องงานจำเป็นต้องเอาความสามารถทางศิลปะมาตอบโจทย์ลูกค้า เรื่องรวยต้องเอาความสามรถทางธุรกิจมาประกอบงาน เห็นด้วยกับคุณด้านบนครับแต่ไม่ได้ขนาดลืมตาอ้าปากไม่ได้นะผมทำมาเข้าปีที่5เป็นอาชีพที่สนุกอิสระและกำไรมากทีเดียวทั้งด้านตัวเงินและกำไรชีวิต จขกท.คงไม่ได้เจตนาร้ายอันใดแต่ถ้าทำงานสายนี้เข้าปีที่2หรือ3แล้วราคายังไม่กระดิกหรือขาดทุนต้องเร่งแก้ไขนะครับ

เอ ชื่อ จขกท คุ้นๆนะครับ เหมือเห็นท่านที่ Thaishortfilm รึปล่าวครับ เมื่อวานกำลังนั่งฮาอยู่กระทู้นึงที่นู่น อ้อเจอแล้วครับ ไม่รู้ว่าใช่คนเดียวกันรึปล่าว
อยู่หน้า 3 ท้ายๆเลย

http://www.thaishortfilm.com/board/viewtopic.php?t=5296&postdays=0&postorder=asc&start=30

ปอลิง สำหรับตัวผมเอง ผมรับงานค่อนข้างถูกหรือทำไห้เพื่อนหรือว่าคนรู้จักจะทำไห้ฟรีนะครับ เพราะว่า

1.ยังไม่มั่นใจในฝีมือตนเอง
2.ทำแบบงบน้อยหรือว่าฟรีมันไม่กดดันดีครับ แล้วผมจะสามารถทำงานได้ดีกว่าในสภาพกดดัน
3.เกิดผลงานออกมาดีก็ค่อยเทิร์นโปรกันต่อไป

ถ้ามาทำอาชีพแบบอย่างนี้ คิดจะรวยคิดใหม่เหอะ อาชีพนี้ รวยยากครับ  แต่ถ้าคิดราคาถูก แล้วคิดว่าอยู่ได้ก็ทำไป งานที่ถูกที่แพง งานมันก็คนละเรื่อง อยู่แล้ว อุปกรณ์ที่นำไปใช้ทำงานก็ คนละแบบกัน ทุกวันนี้ถ้าจะเลิกทำงานแบบนี้ ขายทุกอย่างผมก็ได้รถป้ายแดงคันนึงเลยหละ ยังไม่รวมประสปการณ์ที่สั่งสมมาอีกนะ

เห็นด้วยกะทั้งสองความเห็นครับ ตัวผมเอง ณ ตอนนี้ทำเข้าปีที่ 6 แล้ว ถามว่าใจรักมั้ยก็ยังชอบอยู่แต่ก็มีเบื่อบ้าง ถามว่าได้ทุนคืนมั้ยโดยส่วนตัวไม่ได้คิดถึงกำไรแต่คิดแค่ว่าให้มีกินแบบไม่ลำบากแล้วเหลือเก็บบ้างนิดหน่อยแต่อาจเป้นเพราะ ณ จุดนี้ราคาผมกระดิกเกินกว่า 2500 ทำเปฺ็นอาทิตย์แล้วด้วยมั้ง ผมขายคัตติ้งขายวิธีเล่าเรื่องขายอาร์ตและแลกบางส่วนเพื่ออิสระ มีความสุขกับที่เป็นอยู่ด้วย แต่ถ้าไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นก็ลองไปหางานด้านอื่นหรือไปทำประจำสิครับ เพราะถ้าบอก 2500/1 วีค ตกเดือนละ หมื่นเดียว ทำประจำน่าจะได้เยอะกว่าครับ

ป้ญาคล้ายๆกับวงการถ่ายภาพนิ่งเหมือนกันครับ หลังมาๆหางานยากขึ้น เพราะมีคนใหม่ๆตัดราคาแบบว่าแทบจะถ่ายให้ฟรีกันเลยทีเดียว ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะผมประชาสัมพันธ์ไม่เก่งด้วย แต่ก็ยังรักที่จะทำอยู่ ช่วงไหนไม่มีงานก็ฝึกฝีมตัวเองไป ท้ังภาพนิ่งและวิดิโอ พยายามหาตลาดรูปแบบใหม่ๆ แต่ไม่ซีเรียสมาก ค่อยๆทำกันไป งานประจำก็ทำ support ไปด้วย แต่ก็หวังไว้เหมือนกัน ให้สิ่งที่อยู่ มันตอบแทนความเหนื่อยยากของเราใด้สมน้ำสมเนื้อบ้างไรบ้าง สู้ต่อไปครับทุกท่าน

น้องๆเคยถามผมเหมือนกับที่คุณกำลังบ่นอยู่นี่หละ ผมบอกคำเดียวคือ จน เพราะความจนทำให้คุณต้องทนทำทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการ เคยมีคนรวยมา
ลงทุนทางด้านนี้ ซื้อเครื่องคอมพร้อมโปรแกรม ทำห้องอย่างดีในคอนโดหวังรับงาน ผมถามใครตัด เขาบอกตัวเขาเองผมบอกคำเดียวว่าไปไม่รอด เพราะ
อะไร เพราะคนรวยมักทนความกดดันไม่ได้ และจริงๆ เปิดมาไม่ถึง 3 เดือน รับทำมิวสิคเพลงเดียว ตัดเช้าข้ามไปอีกวัน นอน 1 ชม. ลูกค้าตื่นมาขอแก้
หมด เท่านั้นไล่ลูกค้าออก ปิดออฟฟิศเลย ถ้าคิดจะอยู่ในวงการ คุณต้องร้องไห้แบบไม่มีนำ้ตาออกมา เข้าใจไม๊ครับ ไม่ใช่โมโห ไม่ใช่เสียใจ แต่มันรวม
หมดทั้งโกรธ แค้น และอยากฆ่าคนแต่ทำอะไรไม่ได้ คือนำ้ตาไหลในลำคอไง คุณต้องเป็นแบบนี้ประมาณ 3ครั้งขั้นไป ขึ้นไปนะครับ บางคนอาจถึง 10
อาชีพนี้บอกได้เลยไม่มั่นคงหรอกครับ ต่อให้คุณอยู่บริษัทใหญ่อย่างแกรมมี่ กว่าจะฟาดฟันคนอื่นๆจนได้เข้าไปอยู่ ต้องฝ่าฟันกับคนในองค์กรอีก เมื่อได้
มายืนวันนี้มีงานวันรุ่งขึ้นอาจโดนให้ออก เพราะศิลปินคนนี้บริษัทไม่หนับหนุนแล้ว คนทำงานอาชีพนี้มีแต่ผิดกับเท่าทุน ไม่มีความดีหรอกครับ คุณทำงาน
ตามลูกค้า พองานออกมาไม่ดี ลูกค้าก็ด่าพอเถียงว่าก็ผมทำตามที่คุณสั่งแล้วไง ลูกค้าก็จะด่ากลับอีก ในเมื่อคุณรู้ว่าไม่ดีทำไมไม่บอกผม ถ้าผมรู้ผมจะจ้าง
คุณทำไม กลับกันพอเถียงก็อย่ามาเสือก กูเป็นคนจ่ายเงิน ยังยังไม่หมด และที่คุณบ่น 3,000 ทำเป็นอาทิตย์ อยากบอกให้คุณรู้ว่า ราคานี้คือเมื่อ10 ปี
ที่แล้วทุกวันก็ราคานี้อยู่ ต่อไปจะถูกลงมาอีก เพราะเทคโนโลยี่ทันสมัย ณ วันนี้กล้องคอมแพค ถ่าย 6 ภาพเฉลี่ยเหลือ 1 ภาพ เป็นไง หลับตาถ่ายยัง
สวยแล้ววงการSLR จะเหลืออะไร เมื่อก่อนใครถือกล้องนี้โหหรูโคตร ณ วันนี้ กล้องรุ่นใหม่ สวยกว่า กินแสงน้อยกว่า ถูกกว่า เจอรุ่นพี่ถ่ายใช้ไฟช่วย ผมยัง
แซวอยู่บ่อยๆ พี่ๆปิดไฟหน่อยได้ไม๊ กล้องผมมันเวอร์..ย้อนกลับมาคำถามที่ถาม บางครั้งผมเคยถามตัวเองเหมือนกัน แต่ขอตอบแบบกำปั้นทุบดินก็คือ
ดวงพาไป อย่างดารานางแบบไง ถามว่าดาราที่แสดงสวยไม๊ สวย ตามท้องถนนมีสวยกว่าดาราไม๊ เยอะแยะ แต่ทำไมเขาเหล่านั้นเป็นดาราไม่ได้ ก็เพราะเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นดาราไง คนอาชีพนี้ก็เหมือนกัน บางคนไม่คิดว่าจะมาทำอาชีพนี้ แต่มีงานเข้ามาเรื่อยๆก็เลยตามเลย ถามว่า 3พัน ทำ1อาทิตย์
1เดือน 12000 โอยัง ไม่ต้องเสียค่ารถไปกลับ เหมือนคนอื่นทำงานเงินเดือน อยู่บ้านตัดไป แก้ก็ตัดไป ค่าเสื่อมก็ไม่มีเปลืองค่าไฟ กับค่าเสียอารมณ์ ไม่
เหมือนสมัยก่อนห้องตัดต่อใช้ระบบเฟือง ไหนค่าเสื่อมเครื่อง หัวอ่าน กล้องแบบหลอด ถ่ายทีต้องจูนที ต้องมีช่างประจำ 1-2 คน สำหรับผมบอกเลยว่า
เครียดเหมือนกันอย่างที่คุณบ่น ผมใช้วิธีกินเบียร์ ถ้าทำใจไม่ได้  ตัดต่องานเครียดปิดก่อนไปทำอย่างอื่น ยังไม่หายโกรธ เพราะต้องรีบส่งเอ้อระเหย
ไม่ได้ ใช้โด๊ปเบียร์เลยครับ ตัดไปกินไป ให้มึนๆจะได้ไม่เครียดมาก ตัดไปทำใจไป เพราะไงก็หนีไม่ได้ ยังไงก็ต้องแก้ ยังไงก็ต้องทำ ยื้อไปก็ต้องทำ ..
หมายถึงใช้วิธีทำใจ ข่มอารมณ์ตัวเอง..แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามที่คุณบ่นว่าลำบาก..บอกได้เลยว่าที่คุณเจอยังจิ๊บๆไม่ได้ 1 ใน 100 ที่กับรุ่นพี่ที่เขาเจอกันนะครับ

ความแตกต่างของคนที่เขาประสปความสำเร็จ หรือ ไม่ประสปสำเร็จ คือ การลงมือทำ

one thing to another thing

สิ่งที่คุณทำออกมาแล้ว มันจะอยู่ไปตลอดกาล และอาจพาคุณไปอีกระดับนึง

ส่วนจะต้องทำอีกสักกี่งาน นั้นคงบอกไม่ได้ แต่บอกได้ว่า

เมื่อไรที่หยุด คุณอาจพลาด โอกาสที่ดีทีสุดไป

ไปช้า ไปเร็ว หรือ ไม่มีทางไปเลย อยู่ที่ เซ้น ครับ

สำคัญมาก สำหรับ วงการนี้

ประเด็นของกระทู้นี้ คือชื่นชมคนที่ทำงานด้านนี้นะครับ
งานหนัก เงินน้อย แต่เสือกรักที่จะทำ ก็จงทำต่อไป

แต่ถ้าหวังรวยก็เป็นเรื่องความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคล
ที่จะทำให้ตัวเองอยู่จุดไหนของอุตสาหกรรมนี้

ถ้ามองมันเป็นอาชีพเสริม ก็อย่าหวังรวย
ถ้าอยากรวย ให้ทำเป็นเป็นอาชีพหลัก

ตั้งกระทู้ใหม่เรื่อง setup ราคามาตรฐานมั้ยครับ
จริงๆแล้วก็เข้าสู่การแข่ขันทางด้านราคามานานพอสมควรแล้วล่ะ
แต่การแข่ขันแบบนี้จะทำให้เกิดผลเสียในระยะยาว

ลอง setup ราคากันดูมั้ยครับ
เผื่อว่าจะได้เป็นแนวทางได้บ้าง

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 10 ต้นฉบับโพสโดย kabko เมื่อ 2010-12-19 12:49 :
ประเด็นของกระทู้นี้ คือชื่นชมคนที่ทำงานด้านนี้นะครับ
งานหนัก เงินน้อย แต่เสือกรักที่จะทำ ก็จงทำต่อไป

แต่ถ้าหวังรวยก็เป็นเรื่องความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคล
ที่จะทำให้ตัวเองอยู่จุดไหนของอุตสาหกรรมนี้
.......

พอทำเป็นอาชีพหลักแล้วเค้า จะเรียกว่าเสี่ยโก้ใช่ ปะ คีาฟฟฟ

ดีเลยครับพี่เอก...ผมก็อยากทราบเหมือนกัน

อ้างอิง

อ้างอิงโพส 11 ต้นฉบับโพสโดย ake เมื่อ 2010-12-19 12:53  :
ตั้งกระทู้ใหม่เรื่อง setup ราคามาตรฐานมั้ยครับ
จริงๆแล้วก็เข้าสู่การแข่ขันทางด้านราคามานานพอสมควรแล้วล่ะ
แต่การแข่ขันแบบนี้จะทำให้เกิดผลเสียในระยะยาว

ลอง setup ราคากันดูมั้ยครับ
.......

ใช่ครับ น่าจะทำราคากลางๆไว้ แต่ผมว่าน่าจะแยกเขตพื้นที่ด้วย อย่างเช่นเชียงใหม่กับกรุงเทพ ปริมาณงาน กับ ค่าครองชีพต่างกัน กำหนดออกมา แล้วใช้ราคานั้นไปตกลงกับลูกค้าอีกทีว่าจะเพิ่มอะไรลดอะไรหักลบว่ากันไปตามแต่ตกลงกัน